-
خدمت خود را سزا پنداشتی ** تو لوای جرم از آن افراشتی
- You deemed your service worthy: thereby you raised the banner of sin.
-
چون ترا ذکر و دعا دستور شد ** ز آن دعاکردن دلت مغرور شد
- Forasmuch as praise and prayer were vouchsafed to you, through making that prayer your heart became vainglorious.
-
هم سخن دیدی تو خود را با خدا ** ای بسا کاو زین گمان افتد جدا 340
- You regarded yourself as speaking (confidentially) with God. Oh, (there is) many a one that becomes separated (from God) by this opinion.
-
گر چه با تو شه نشیند بر زمین ** خویشتن بشناس و نیکوتر نشین
- Although the King sit with you on the ground, know yourself and sit better (with more decorum and reverence).
-
باز گفت ای شه پشیمان میشوم ** توبه کردم نو مسلمان میشوم
- The falcon said, “O King, I am penitent, I am converted, I am embracing Islam anew.
-
آن که تو مستش کنی و شیر گیر ** گر ز مستی کج رود عذرش پذیر
- He whom Thou makest drunken and pot-valiant—if from drunkenness he walk crookedly, do Thou accept his excuse.
-
گر چه ناخن رفت چون باشی مرا ** بر کنم من پرچم خورشید را
- Though my talons are gone, when thou art mine I tear off the forelock of the sun;
-
ور چه پرم رفت چون بنوازیم ** چرخ بازی گم کند در بازیم 345
- And though my wings are gone, when Thou art kind to me the heavenly sphere loses its play (ceases to revolve).
-
گر کمر بخشیم که را بر کنم ** گر دهی کلکی علمها بشکنم
- If Thou bestow a belt on me, I will uproot the mountain; if Thou give me a pen, I will break the banners.
-
آخر از پشه نه کم باشد تنم ** ملک نمرودی به پر بر هم زنم
- After all, my body is not inferior to (that of) a gnat: with my wings I confound the kingdom of Nimrod.