English    Türkçe    فارسی   

2
3537-3546

  • تو به ده رکعت نماز آیی ملول ** من به پانصد در نیایم در نحول‏
  • You may be tired by ten rak‘as (of prayer), I may not be worn thin by five hundred.

  • آن یکی تا کعبه حافی می‏رود ** و آن یکی تا مسجد از خود می‏شود
  • One goes bare-foot (all the way) to the Ka‘ba, and one becomes beside himself (with exhaustion in going) as far as the mosque.

  • آن یکی در پاکبازی جان بداد ** وین یکی جان کند تا یک نان بداد
  • One in utter self-devotion gives his life, one is agonised at giving a single loaf.

  • این وسط در با نهایت می‏رود ** که مرا آن را اول و آخر بود 3540
  • This mean belongs to (the realm of) the finite, for that (finite) has a beginning and end.

  • اول و آخر بباید تا در آن ** در تصور گنجد اوسط یا میان‏
  • A beginning and end are necessary in order that the mean or middle (point) between them may be conceived in imagination.

  • بی‏نهایت چون ندارد دو طرف ** کی بود او را میانه منصرف‏
  • Inasmuch as the infinite has not (these) two limits, how should the mean be applicable to it?

  • اول و آخر نشانش کس نداد ** گفت لو کان له البحر مداد
  • No one has shown it to have beginning or end. He (God) said, ‘If the sea were to become ink for it (the Word of God)…’

  • هفت دریا گر شود کلی مداد ** نیست مر پایان شدن را هیچ امید
  • If the Seven Seas should become entirely ink, (still) there is no hope of coming to an end.

  • باغ و بیشه گر بود یک سر قلم ** زین سخن هرگز نگردد هیچ کم‏ 3545
  • If orchards and forests should become pens altogether, there would never be any decrease in this Word.

  • آن همه حبر و قلم فانی شود ** وین حدیث بی‏عدد باقی بود
  • All that ink and (all those) pens pass away, and this numberless Word is everlasting.