-
پس چو حکمت ضالهی مومن بود ** آن ز هر که بشنود موقن بود
- Therefore, since Wisdom is the faithful believer's stray camel, he knows it with certainty, from whomsoever he has heard it;
-
چون که خود را پیش او یابد فقط ** چون بود شک چون کند او را غلط
- And when he finds himself absolutely in front of it, how should there be doubt? How should he mistake it?
-
تشنهای را چون بگویی تو شتاب ** در قدح آب است بستان زود آب
- When you say to a thirsty man, “Make haste! there is water in the cup: take the water at once,”
-
هیچ گوید تشنه کاین دعوی است رو ** از برم ای مدعی مهجور شو
- Will the thirsty man say in any event?—“This is (mere) assertion: go from my side, O pretender! Get thee far away!
-
یا گواه و حجتی بنما که این ** جنس آب است و از آن ماء معین 3595
- Or (else) produce some testimony and proof that this is of aqueous kind and consists of the water that runs from a spring.
-
یا به طفل شیر مادر بانگ زد ** که بیا من مادرم هان ای ولد
- Or (suppose that) a mother cries to her suckling babe, “Come, I am mother: hark, my child!”—
-
طفل گوید مادرا حجت بیار ** تا که با شیرت بگیرم من قرار
- Will the babe say?—“O mother, bring the proof (of it), so that I may take comfort in thy milk.”
-
در دل هر امتی کز حق مزه ست ** روی و آواز پیمبر معجزه ست
- When in the heart of any community there is savour (spiritual perception) from God, the face and voice of the prophet are (as) an evidentiary miracle.
-
چون پیمبر از برون بانگی زند ** جان امت در درون سجده کند
- When the prophet utters a cry from without, the soul of the community falls to worship within,
-
ز انکه جنس بانگ او اندر جهان ** از کسی نشنیده باشد گوش جان 3600
- Because never in the world will the soul's ear have heard from any one a cry of the same kind as his.