-
نیستم حافظ مرا نوری بده ** در دو دیده وقت خواندن بی‌گره
- I do not know it by heart: at the time of reading it, bestow on my two eyes an untroubled light.
-
باز ده دو دیده‌ام را آن زمان ** که بگیرم مصحف و خوانم عیان
- Give me back my eyes at that moment, so that I may take the Book and read it plain.’
-
آمد از حضرت ندا کای مرد کار ** ای بهر رنجی به ما اومیدوار 1865
- From the Divine Presence came the cry (in response): ‘O man of (devotional) work, O thou that hast hope of Me in every grief,
-
حسن ظنست و امیدی خوش ترا ** که ترا گوید بهر دم برتر آ
- Thou hast the good thought (of Me) and the fair hope that at each moment bids thee mount higher.
-
هر زمان که قصد خواندن باشدت ** یا ز مصحفها قرائت بایدت
- Whensoever thou intendest to read (the Qur’án) or wantest the lection from (different) copies,
-
من در آن دم وا دهم چشم ترا ** تا فرو خوانی معظم جوهرا
- At that moment I will restore thine eye, in order that thou mayst read, O venerable being.’
-
همچنان کرد و هر آنگاهی که من ** وا گشایم مصحف اندر خواندن
- Even so He did, and whenever I open the Book to read,
-
آن خبیری که نشد غافل ز کار ** آن گرامی پادشاه و کردگار 1870
- That all-knowing One who never becomes forgetful of His work, that honoured Sovereign and Maker,
-
باز بخشد بینشم آن شاه فرد ** در زمان همچون چراغ شب‌نورد
- That incomparable King at once gives my sight back to me, like a lamp that makes an end of the (darkness of) night.”
-
زین سبب نبود ولی را اعتراض ** هرچه بستاند فرستد اعتیاض
- On this account the saint has no objection (to raise against the Divine ordainment): whatsoever He (God) takes away, He sends compensation.