English    Türkçe    فارسی   

3
2108-2117

  • باز دریا آن عوضها می‌کشد ** از کجا دانند اصحاب رشد
  • (But) again the sea draws (into itself) those compensations— whence (they come) is known to the righteous.
  • قصه‌ها آغاز کردیم از شتاب ** ماند بی مخلص درون این کتاب
  • We began the stories in haste; in this Book (the Mathnawí) they are left without (being brought to) the (final) issue.
  • ای ضیاء الحق حسام الدین راد ** که فلک و ارکان چو تو شاهی نزاد 2110
  • O Light of God, noble Husámu’ddín, a king whose like the sky and the elements have never brought to birth,
  • تو بنادر آمدی در جان و دل ** ای دل و جان از قدوم تو خجل
  • Seldom hast thou come into (the world of) soul and heart, O thou at whose advent heart and soul are abashed.
  • چند کردم مدح قوم ما مضی ** قصد من زانها تو بودی ز اقتضا
  • How oft have I praised the people of the past! Of necessity, thou wert (the object of) my quest in (praising) them.
  • خانه‌ی خود را شناسد خود دعا ** تو بنام هر که خواهی کن ثنا
  • Verily the invocation knows its own house: attach the praise to the name of whomsoever you will.
  • بهر کتمان مدیح از نا محل ** حق نهادست این حکایات و مثل
  • God hath set down these tales and parables for the purpose of concealing (the true nature of) the praise from the unworthy.
  • گر چه آن مدح از تو هم آمد خجل ** لیک بپذیرد خدا جهد المقل 2115
  • Even if that praise is abashed before thee, yet God accepts the (utmost) exertion of one that has little (to give).
  • حق پذیرد کسره‌ای دارد معاف ** کز دو دیده‌ی کور دو قطره کفاف
  • God accepts a crust (of bread) and absolves (the giver), for from the eyes of a blind man two drops (of light) are enough.
  • مرغ و ماهی داند آن ابهام را ** که ستودم مجمل این خوش‌نام را
  • Birds and fishes know the (real meaning of) the ambiguous style in which I have praised compendiously this person of goodly name,