-
خاک گوید خاک تن را باز گرد ** ترک جان کن سوی ما آ همچو گرد
- Earth says to the earth of the body, “Return! Take leave of the spirit, come to me like the dust.
-
جنس مایی پیش ما اولیتری ** به که زان تن وا رهی و زان تری
- Thou art my congener, thou art more suited (to be) with me: ’tis better that thou shouldst escape from that body and that moisture.”
-
گوید آری لیک من پابسته‌ام ** گرچه همچون تو ز هجران خسته‌ام
- It answers, “Yes; but I am fettered, although like thee I am weary of separation.”
-
تری تن را بجویند آبها ** کای تری باز آ ز غربت سوی ما
- The waters seek the moisture of the body, saying, “O moisture, come back to us from exile.”
-
گرمی تن را همی‌خواند اثیر ** که ز ناری راه اصل خویش گیر 4425
- The aether is calling the heat of the body, saying, “Thou art of fire: take the way to thy origin.”
-
هست هفتاد و دو علت در بدن ** از کششهای عناصر بی رسن
- There are two-and-seventy diseases in the body, (caused) by the elements pulling without cord.
-
علت آید تا بدن را بسکلد ** تا عناصر همدگر را وا هلد
- Disease comes to shatter the body, so that the elements may abandon each other.
-
چار مرغ‌اند این عناصر بسته‌پا ** مرگ و رنجوری و علت پاگشا
- These elements are four birds with their legs tied (together): death and sickness and disease loose their legs.
-
پایشان از همدگر چون باز کرد ** مرغ هر عنصر یقین پرواز کرد
- When it (death) has released their legs from one another, assuredly every bird-element flies away.
-
جذبه‌ی این اصلها و فرعها ** هر دمی رنجی نهد در جسم ما 4430
- The pull between these originals and derivatives continually implants some pain in our bodies,