گفت آخر امر فرمود او به حلم ** هر دو امرند آن بگیر از راه علم
She said, “After all, He hath commanded forbearance: both (severity and forbearance) are commanded: take (choose) the latter on the ground of knowledge.”
گفت آن تاویل باشد یا قیاس ** در صریح امر کم جو التباس
He replied, “That would be an interpretation or an inference: do not seek to confuse the plain meaning of the command.
فکر خود را گر کنی تاویل به ** که کنی تاویل این نامشتبه
If thou interpret (alter) thine own thought (so as to make it agree with the command), ’tis better than that thou shouldst interpret (pervert) this unequivocal (command).
دل همی‌سوزد مرا بر لابه‌ات ** سینه‌ام پر خون شد از شورابه‌ات 1660
My heart is burning (melting) at thy supplication, my bosom is filled with blood on account of thy salty tears.
نیستم بی‌رحم بل زان هر سه پاک ** رحم بیشستم ز درد دردناک
I am not pitiless; nay, I have greater pity than those three holy ones for the sorrow of the sorrowful.
گر طبانجه می‌زنم من بر یتیم ** ور دهد حلوا به دستش آن حلیم
If I am slapping an orphan, while a mild-natured person may put halwá (sweetmeat) in his hand,
این طبانجه خوشتر از حلوای او ** ور شود غره به حلوا وای او
Those slaps (of mine) are better (for him) than the other's halwá; and if he be beguiled by the halwá, woe to him!
بر نفیر تو جگر می‌سوزدم ** لیک حق لطفی همی‌آموزدم
My heart is burning at thy lamentable cry, but God is teaching me (to know) a (great) kindness—
لطف مخفی در میان قهرها ** در حدث پنهان عقیق بی‌بها 1665
The kindness concealed amidst cruelties, the priceless cornelian hidden in filth.
قهر حق بهتر ز صد حلم منست ** منع کردن جان ز حق جان کندنست
The cruelty done by God is better than a hundred clemencies of mine: to withhold the soul from God is agony to the soul.