آن الف چیزی ندارد غافلیست ** میم دلتنگ آن زمان عاقلیست
(The state denoted by) ‘alif possesses nothing’ is forgetfulness (unconsciousness); the distressful mím is (denotes) the time of rationality (consciousness).
در زمان بیهشی خود هیچ من ** در زمان هوش اندر پیچ من
During the time of unconsciousness I am nothing at all; during the time of consciousness I am in torment.
هیچ دیگر بر چنین هیچی منه ** نام دولت بر چنین پیچی منه
Do not lay another nothing upon a nothing like this; do not put the name of ‘(worldly) fortune’ upon a torment like this.
خود ندارم هیچ به سازد مرا ** که ز وهم دارم است این صد عنا
Truly (the state of) ‘I possess nothing’ suits me better, since these hundred troubles arise from imagining that I possess (something).
در ندارم هم تو داراییم کن ** رنج دیدم راحت‌افزاییم کن 2335
Just in (the state where) I possess nothing do Thou act in sovereign fashion towards me. I have suffered pain: do Thou increase my pleasure.
هم در آب دیده عریان بیستم ** بر در تو چونک دیده نیستم
I will just stand naked in (a flood of) tears at Thy gate, since I have no sight.
آب دیده‌ی بنده‌ی بی‌دیده را ** سبزه‌ای بخش و نباتی زین چرا
Do Thou bestow on the tears of Thy sightless slave a verdure and vegetation from this (bountiful) pasture;
ور نمانم آب آبم ده ز عین ** هم‌چو عینین نبی هطالتین
And if I leave no tears (in my eyes), do Thou give me tears (flowing abundantly) from an eye like the two streaming eyes of the Prophet.
او چو آب دیده جست از جود حق ** با چنان اقبال و اجلال و سبق
Since he, with all that high fortune and majesty and pre-eminence, sought tears from the bounty of God,
چون نباشم ز اشک خون باریک‌ریس ** من تهی‌دست قصور کاسه‌لیس 2340
How should not I, an empty-handed destitute lick-platter, spin fine webs of blood-stained tears?