English    Türkçe    فارسی   

4
1088-1112

  • تو بکردی او بکردی مودعه ** زانک ارض الله آمد واسعه
  • Thou art planted in one bed, it (the turnip) in another bed, because God's earth is spacious,
  • خاصه آن ارضی که از پهناوری ** در سفر گم می‌شود دیو و پری
  • Particularly that earth (the unseen world) where, on account of its breadth, demon and genie are lost in their journey.
  • اندر آن بحر و بیابان و جبال ** منقطع می‌گردد اوهام و خیال 1090
  • In (seeking to measure) those seas and deserts and mountains imagination and fancy fail entirely.
  • این بیابان در بیابانهای او ** هم‌چو اندر بحر پر یک تای مو
  • In (comparison with) the deserts thereof, this desert (the material world) is like a single hair in a full sea.
  • آب استاده که سیرستش نهان ** تازه‌تر خوشتر ز جوهای روان
  • The still water whose course is hidden is fresher and sweeter than running brooks,
  • کو درون خویش چون جان و روان ** سیر پنهان دارد و پای روان
  • For, like the (vital) spirit and the (rational) soul, it hath within itself a hidden course and a moving foot.
  • مستمع خفتست کوته کن خطاب ** ای خطیب این نقش کم کن تو بر آب
  • The auditor is asleep: cut short (conclude) the address: O preacher, do not draw this picture on water.
  • خیز بلقیسا که بازاریست تیز ** زین خسیسان کسادافکن گریز 1095
  • Arise, O Bilqís, for ’tis a keen (busy and lucrative) market: flee from these vile wretches who ruin (the spiritual) trade.
  • خیز بلقیسا کنون با اختیار ** پیش از آنک مرگ آرد گیر و دار
  • O Bilqís, arise now with free-will, ere Death appear in his sovereign might.
  • بعد از آن گوشت کشد مرگ آنچنان ** که چو دزد آیی به شحنه جان‌کنان
  • After that, Death will pull thy ear (torment thee) in such wise that thou wilt come in agony, like a thief to the magistrate.
  • زین خران تا چند باشی نعل‌دزد ** گر همی دزدی بیا و لعل دزد
  • How long wilt thou be (engaged in) stealing shoes from these asses? If thou art going to steal, come and steal a ruby!
  • خواهرانت یافته ملک خلود ** تو گرفته ملکت کور و کبود
  • Thy sisters have gained the kingdom of everlasting life; thou hast won the kingdom of misery.
  • ای خنک آن را کزین ملکت بجست ** که اجل این ملک را ویران‌گرست 1100
  • Oh, happy he that escaped from this kingdom, for Death makes this kingdom desolate.
  • خیز بلقیسا بیا باری ببین ** ملکت شاهان و سلطانان دین
  • Arise, O Bilqís! Come, behold for once the kingdom of the Sháhs and Sultans of the (true) Religion.
  • شسته در باطن میان گلستان ** ظاهر آحادی میان دوستان
  • He (such a king) is seated inwardly (in spirit) amidst the rose-garden (of union with God); outwardly (in the body) he is acting as a hádí amongst his friends.
  • بوستان با او روان هر جا رود ** لیک آن از خلق پنهان می‌شود
  • The garden is going with him wherever he goes, but it is (always) being concealed from the people.
  • میوه‌ها لایه‌کنان کز من بچر ** آب حیوان آمده کز من بخور
  • The fruit is making entreaty, saying, “Eat of me”; the Water of Life is come, saying, “Drink of me.”
  • طوف می‌کن بر فلک بی‌پر و بال ** هم‌چو خورشید و چو بدر و چون هلال 1105
  • Make a circuit of heaven without wing and pinion, like the sun and like the full-moon and like the new moon.
  • چون روان باشی روان و پای نی ** می‌خوری صد لوت و لقمه‌خای نی
  • Thou wilt be moving, like the spirit, and (there will be) no foot; thou wilt be eating a hundred dainties, and (there will be) none chewing a morsel.
  • نی‌نهنگ غم زند بر کشتیت ** نی پدید آید ز مردم زشتیت
  • Neither will the leviathan, Pain, dash against thy ship, nor will ugliness appear in thee from dying.
  • هم تو شاه و هم تو لشکر هم تو تخت ** هم تو نیکوبخت باشی هم تو بخت
  • Thou wilt be sovereign, army, and throne, all together: thou wilt be both the fortunate and Fortune.
  • گر تو نیکوبختی و سلطان زفت ** بخت غیر تست روزی بخت رفت
  • (Even) if thou art fortunate and a powerful monarch, (yet) Fortune is other than thou: one day Fortune goes,
  • تو بماندی چون گدایان بی‌نوا ** دولت خود هم تو باش ای مجتبی 1110
  • And thou art left destitute like beggars. Be thou thine own fortune, O elect one!
  • چون تو باشی بخت خود ای معنوی ** پس تو که بختی ز خود کی گم شوی
  • When thou art thine own fortune, O man of Reality, then how wilt thou, who art Fortune, lose thyself?
  • تو ز خود کی گم شوی از خوش‌خصال ** چونک عین تو ترا شد ملک و مال
  • How wilt thou lose thyself, O man with goodly qualities, when thy Essence has become thy kingdom and riches?
  • بقیه‌ی عمارت کردن سلیمان علیه‌السلام مسجد اقصی را به تعلیم و وحی خدا جهت حکمتهایی کی او داند و معاونت ملایکه و دیو و پری و آدمی آشکارا
  • The rest of the story of Solomon, on whom be peace: how he built the Farther Mosque (the Temple of Solomon) by instruction and inspiration from God, (given to him) for wise purposes which He (only) knows; and how angels, demons, genies, and men lent visible aid.