یاد می‌‌کن آن زمانی را که من ** چون صنم بودم تو بودی چون شمن‌‌

Remember the time when I was (beautiful) as the idol, and thou (adoring) as the idolater.

بنده بر وفق تو دل افروخته ست ** هر چه گویی پخت گوید سوخته ست‌‌

Thy slave has kindled her heart (in eagerness) to comply with thee: whatever thou callest ‘cooked,’ she says it is ‘burnt.’

من سپاناخ تو با هر چم پزی ** یا ترش با یا که شیرین می‌‌سزی‌‌

Whatever thou mayst cook me with, I am thy spinach: whether (thou art) sour broth (to me) or sweet, thou art worthy (of my affection).

کفر گفتم نک به ایمان آمدم ** پیش حکمت از سر جان آمدم‌‌ 2410

I uttered infidelity (blasphemy): lo, I have returned to the true faith, I am come (to submit) with all my soul to thy command.

خوی شاهانه‌‌ی ترا نشناختم ** پیش تو گستاخ خر در تاختم‌‌

I did not know thy kingly nature, I rudely urged my ass (intruded) before thee.

چون ز عفو تو چراغی ساختم ** توبه کردم اعتراض انداختم‌‌

Since I have made (for myself) a lamp of thy forgiveness, I repent, I cast away (abandon) opposition.

می‌‌نهم پیش تو شمشیر و کفن ** می‌‌کشم پیش تو گردن را بزن‌‌

I am laying before thee sword and winding-sheet: I am bending my neck towards thee: smite!

از فراق تلخ می‌‌گویی سخن ** هر چه خواهی کن و لیکن این مکن‌‌

Thou art talking of bitter separation (from me): do whatever thou wilt, but do not this.

در تو از من عذر خواهی هست سر ** با تو بی‌‌من او شفیعی مستمر 2415

Thy conscience within thee is a pleader on my behalf, it is a perpetual intercessor with thee in my absence.

عذر خواهم در درونت خلق تست ** ز اعتماد او دل من جرم جست‌‌

What pleads within thee for me is thy (noble) nature: from reliance on it my heart sought (to) sin (against thee).