ثانیا بشنو تو ای صدر ودود ** که بسی جستم ترا ثانی نبود

Secondly, hear, O loving Prince, that I sought long, (but) there was no second to thee;

ثالثا تا از تو بیرون رفته‌ام ** گوییا ثالث ثلاثه گفته‌ام 4705

Thirdly, since I have gone away from thee, ‘tis as though I have said, ‘the third of three’;

رابعا چون سوخت ما را مزرعه ** می ندانم خامسه از رابعه

Fourthly, forasmuch as my cornfield is burnt-up, I do not know the fifth (finger) from the fourth.

هر کجا یابی تو خون بر خاکها ** پی بری باشد یقین از چشم ما

Wherever thou findest blood on the sods, (if) thou investigate, it will certainly (prove to) be (blood) from mine eye.

گفت من رعدست و این بانگ و حنین ** ز ابر خواهد تا ببارد بر زمین

My words are (as) the thunder, and this noise and moaning demands of the cloud that it should rain upon the earth.

من میان گفت و گریه می‌تنم ** یا بگریم یا بگویم چون کنم

Between words and tears I continue (in doubt) whether I should weep or speak: hew shall I do?

گر بگویم فوت می‌گردد بکا ** ور نگویم چون کنم شکر و ثنا 4710

If I speak, the weeping will be lost; and if I weep, how shall I render thanks and praise?

می‌فتد از دیده خون دل شها ** بین چه افتادست از دیده مرا

Heart’s blood is falling from mine eye, O King: see what has befallen me from mine eye!”

این بگفت و گریه در شد آن نحیف ** که برو بگریست هم دون هم شریف

The emaciated man said this and began to weep (so violently) that both base and noble wept for him.

از دلش چندان بر آمد های هوی ** حلقه کرد اهل بخارا گرد اوی

So many ecstatic cries came up from his heart (that) the people of Bukhárá made a ring around him.