گفت پیغمبر عداوت از خرد ** بهتر از مهری که از جاهل رسد

Peygamber, “ Akıllının düşmanlığı, cahilin sevgisinden yeğdir” dedi.

رنجانیدن امیری خفته‏ای را که مار در دهانش رفته بود

Bir emîrin, ağzına yılan kaçan birisini incitmesi

عاقلی بر اسب می‏آمد سوار ** در دهان خفته‏ای می‏رفت مار

Akılı birisi, atına binmiş geliyordu. Uyumakta olan birisinin ağzına da bir yılan kaçmak üzereydi.

آن سوار آن را بدید و می‏شتافت ** تا رماند مار را فرصت نیافت‏

Atlı onu görüp adamcağızı kurtarmak, yılanı ürkütüp kaçırmak için koşmaya başladı. fakat fırsat bulamadı.

چون که از عقلش فراوان بد مدد ** چند دبوسی قوی بر خفته زد 1880

Aklı, kendisine yardım ettiğinden, pek akılı kişi olduğundan o uyumakta olan adama şiddetlice birkaç topuz vurdu.

برد او را زخم آن دبوس سخت ** زو گریزان تا به زیر یک درخت‏

O şiddetlice vurulan topuzun acısı, adamı bir ağaç altına kadar kaçırdı.

سیب پوسیده بسی بد ریخته ** گفت از این خور ای به درد آویخته‏

Oraya bir hayli çürük elma dökülmüştü. Adama “ Ey dertli kişi, bunları ye” dedi.

سیب چندان مر و را در خورد داد ** کز دهانش باز بیرون می‏فتاد

EKSIK

بانگ می‏زد کای امیر آخر چرا ** قصد من کردی تو نادیده جفا

“Beyim, ben sana ne yaptım, bana ne kastın var?

گر ترا ز اصل است با جانم ستیز ** تیغ زن یک بارگی خونم بریز 1885

Eğer bana hakikaten bir kastın varsa vur kılıcı, birden kanını dök!

شوم ساعت که شدم بر تو پدید ** ای خنک آن را که روی تو ندید

Sana çattığım saat ne menhus saatmiş. Ne mutlu senin yüzünü görmeyene!