آینه‏ی دل صاف باید تا در او ** واشناسی صورت زشت از نکو

Gönül aynası saf olmalı ki orada çirkin suratı güzel surattan ayırt edebilsin”

ترک گفتن آن مرد ناصح بعد از مبالغه‏ی پند مغرور خرس را

Nasihatçinin, ayıya kapılan kimseyi, birçok nasihat verdikten sonra terk etmesi

آن مسلمان ترک ابله کرد و تفت ** زیر لب لاحول‏گویان باز رفت‏

O Müslüman, kızarak ve içinden “Lâ havle” diyerek ahmağı bırakıp gitti.

گفت چون از جد و پندم وز جدال ** در دل او بیش می‏زاید خیال‏ 2065

“Benim ona ciddiyetle nasihat vermemden, üstüne düşmemden, gönlündeki hayaller attı, büsbütün vehimlendi.

پس ره پند و نصیحت بسته شد ** امر أعرض عنهم پیوسته شد

Demek ki nasihat yolu kapandı” dedi. “Fa’rıd anhum” emrine bağlandı.

چون دوایت می‏فزاید درد پس ** قصه با طالب بگو بر خوان عبس‏

Verdiğin ilâç derdi arttırırsa sen de sözü isteyene söylet. Abese suresini okusana.

چون که اعمی طالب حق آمده ست ** بهر فقر او را نشاید سینه خست‏

Allah “Kör, Hakk’ı diliyorsa onun yoksulluğu yüzünden gönlünü kırmak yaraşmaz.

تو حریصی بر رشاد مهتران ** تا بیاموزند عام از سروران‏

Sen, halk, ulularından öğrensin diye uluları irşat etmek istiyorsun ama

احمدا دیدی که قومی از ملوک ** مستمع گشتند گشتی خوش که بوک‏ 2070

Ey Ahmet, büyüklerin bir kısmı seni dinlemeye koyulunca hoşlandın, belki,

این رئیسان یار دین گردند خوش ** بر عرب اینها سرند و بر حبش‏

Bu ulular, dine güzelce yardımcı olurlar, bunlar Arab’a Habeş’e reistir.

بگذرد این صیت از بصره و تبوک ** ز انکه الناس علی دین الملوک‏

Bunların yüzünden İslam dininin şöhreti Basra’yı Tebük’ü aşar. Çünkü halk, padişahlarının dinindendir.