سالکان راه را محرم بدیم ** ساکنان عرش را هم دم بدیم‏

Yol saliklerine mahremdik, Arş sakinlerine hemdem,

پیشه‏ی اول کجا از دل رود ** مهر اول کی ز دل بیرون شود

İlk sanat gönülden çıkar mı? İlk sevgi nasıl olurda unutulur?

در سفر گر روم بینی یا ختن ** از دل تو کی رود حب الوطن‏ 2620

Seferde Rum diyarı ehlinden birisini yahut Huten’li birisini görmekle vatan sevgisi kalbinden çıkar mı?

ما هم از مستان این می بوده‏ایم ** عاشقان درگه وی بوده‏ایم‏

Biz de bu şarabın sarhoşlarındandık, biz de kapısının âşıklarındandık.

ناف ما بر مهر او ببریده‏اند ** عشق او در جان ما کاریده‏اند

Göbeğimizi onun sevgisiyle kestik, sevgisini canımıza ektiler.

روز نیکو دیده‏ایم از روزگار ** آب رحمت خورده‏ایم اندر بهار

Zamanede güzel günler gördük, baharda rahmet suları içtik.

نه که ما را دست فضلش کاشته ست ** از عدم ما را نه او برداشته ست‏

Bizim varlığımızı da “Onun fazıl” ve ihsan eli ekmemiş midir? Bizi de yoktan yaratan o değil mi?

ای بسا کز وی نوازش دیده‏ایم ** در گلستان رضا گردیده‏ایم‏ 2625

Ondan nice lütuflar görmüşüz, rıza gülistanında nice dolaşmışız.

بر سر ما دست رحمت می‏نهاد ** چشمه‏های لطف از ما می‏گشاد

Başımıza rahmet elini koyar, bize de lütuf çeşmelerini izhar ederdi.

وقت طفلی‏ام که بودم شیر جو ** گاهوارم را که جنبانید او

Ben daha çocukken, süt emiyorken beşiğimi kim salladı? O!