هر کجا بینم نهال میوه‏دار ** تربیتها می‏کنم من دایه‏وار

Ben de nerede meyveli bir ağaç görürsem onu dadı gibi besler, yetiştiririm.

هر کجا بینم درخت تلخ و خشک ** می‏برم تا وارهد از پشک مشک‏

Fakat nerede bir acı ve kuru ağaç görürsem fışkı, miskten kurtulsun diye keserim.

خشک گوید باغبان را کای فتی ** مر مرا چه می‏بری سر بی‏خطا

Kuru ağaç, bahçıvana “Yiğit, suçsuz, günahsız niye benim başımı kesiyorsun?” der.

باغبان گوید خمش ای زشت خو ** بس نباشد خشکی تو جرم تو

Bahçıvan der ki: “Sus, kötü huylu. Kuruluğun suç olarak yetmez mi?”

خشک گوید راستم من کژ نی‏ام ** تو چرا بی‏جرم می‏بری پیم‏ 2695

Kuru ağaç “Ben doğruyum, eğri değil. Niçin suçum yokken beni kesiyorsun der?” der.

باغبان گوید اگر مسعودی‏ای ** کاشکی کژ بودی‏ای تر بودی‏ای‏

Bahçıvan der ki: “Kutlu bir şey olsaydın da keşke eğri olsaydın, fakat yaş olsaydın!

جاذب آب حیاتی گشته‏ای ** اندر آب زندگی آغشتی‏ای‏

Öyle olsaydın Âbıhayatı çeker, dirilik suyu ile karışır, hayat bulurdun.

تخم تو بد بوده است و اصل تو ** با درخت خوش نبوده وصل تو

Tohumun kötüymüş, aslın kötüymüş, güzel bir ağaca ulaşamamışsın.

شاخ تلخ ار با خوشی وصلت کند ** آن خوشی اندر نهادش بر زند

Güzel bir ağaç dalı, kötü bir ağaca aşılansa o güzellik, kötü ağacın tabiatını da güzelleştirir.”

عنف کردن معاویه با ابلیس‏

Muaviye’nin Şeytan’a kızıp sert muamelede bulunması

گفت امیر ای راه زن حجت مگو ** مر ترا ره نیست در من ره مجو 2700

Emîr, Şeytana dedi ki: “Ey yol vurucu, delil getirme. Beni kandırmağa yol bulamazsın, yol arama.