مر دلم را پنج حس دیگر است ** حس دل را هر دو عالم منظر است‏

Gönlün ayrı beş duygusu var, gönül duygusuna iki cihan da pencere.

تو ز ضعف خود مکن در من نگاه ** بر تو شب بر من همان شب چاشت‏گاه‏

Sen, kendi zayıflığınla bana bakma… Sana gece çağı ama o gece, bana kuşluk vakti.

بر تو زندان بر من آن زندان چو باغ ** عین مشغولی مرا گشته فراغ‏

Sana zindan, fakat o zindan bana bahçe gibi. Meşguliyetin ta kendisi bana istirahat hali.

پای تو در گل مرا گل گشته گل ** مر ترا ماتم مرا سور و دهل‏

Senin ayağın balçıkta, bana balçık gül kesilmiş... Sana yas, bana düğün, dernek davul zurna!

در زمینم با تو ساکن در محل ** می‏دوم بر چرخ هفتم چون زحل‏ 3555

Seninle yeryüzünde oturup duruyorum ama Zuhal yıldızı gibi yedinci kat göğün üstünde koşup durmaktayım.

همنشینت من نیم سایه‏ی من است ** برتر از اندیشه‏ها پایه‏ی من است‏

Seninle oturan ben değilim, benim gölgem. Mertebem, düşüncelerden üstün.

ز انکه من ز اندیشه‏ها بگذشته‏ام ** خارج اندیشه پویان گشته‏ام‏

Çünkü ben düşüncelerden, vesveselerden geçtim, onların dışında koşup gezmekteyim.

حاکم اندیشه‏ام محکوم نی ** ز انکه بنا حاکم آمد بر بنا

Ben endişelere hâkimim, mahkûm değil. Usta, binaya hâkimdir.

جمله خلقان سخره‏ی اندیشه‏اند ** ز آن سبب خسته دل و غم پیشه‏اند

Bütün halk, endişelere, vesveselere mahkûmdur. O yüzden hepsinin gönlü hasta, hepsi gamlı, gussalıdır.

قاصدا خود را به اندیشه دهم ** چون بخواهم از میانشان بر جهم‏ 3560

Onların arasından çıkıp kurtulmak istersem kendimi mahsustan endişeli gösteririm.