یا به تازی گفت یک تازی زبان ** که همی‏دانم زبان تازیان‏

Bu, şuna benzer: Arapça bilen birisi, Arapça “Ben Arapça bilirim” dese,

عین تازی گفتنش معنی بود ** گر چه تازی گفتنش دعوی بود

Onun Arapça bilirim demesi dâvadır ama Arapça söyleyişi de manadır, dâvasının ispatıdır.

یا نویسد کاتبی بر کاغذی ** کاتب و خط خوانم و من ابجدی‏

Yahut bir kâtip, kâğıdın üstüne “Ben kâtibim, yazı okuyabilirim, yüce bir kişiyim” diye yazsa,

این نوشته گر چه خود دعوی بود ** هم نوشته شاهد معنی بود 3585

Bu yazı filvaki dâvadır ama yazılan şeyde dâvanın doğruluğuna şahittir.

یا بگوید صوفیی دیدی تو دوش ** در میان خواب سجاده به دوش‏

Yahut da bir sofi “Dün akşam rüyada birisini gördün ya… Hani omuzun da seccade vardı.

من بدم آن و آن چه گفتم خواب در ** با تو اندر خواب در شرح نظر

İşte o benim. Rüyada sana nazardaki feyizleri anlatmıştım.

گوش کن چون حلقه اندر گوش کن ** آن سخن را پیشوای هوش کن‏

Onları kulağına küpe et. O sözü aklına rehber yap, sözlere uy” dese,

چون ترا یاد آید آن خواب این سخن ** معجز نو باشد و زر کهن‏

Bu söz, sana rüyayı hatırlatır. Yeni bir mucize, eski bir altındır.

گر چه دعوی می‏نماید این ولی ** جان صاحب واقعه گوید بلی‏ 3590

Bu söz, dâva gibi görünür ama rüyayı görenin ruhu” Evet” der. Tasdik eder.

پس چو حکمت ضاله‏ی مومن بود ** آن ز هر که بشنود موقن بود

Hikmet, müminin kaybolmuş malı olduğundan kimden duysa inanır, kabul eder.