قاصدی دانا ز دیوان ادب ** سوی هندستان روان کرد از طلب‏

Bu ağacı bulmak, meyvesini getirmek üzere divan adamlarından bilgili birisini Hindistan’a yollar.

سالها می‏گشت آن قاصد از او ** گرد هندستان برای جستجو 3645

Adamcağız yıllarca Hindistan’da o ağacı arar, tarar.

شهر شهر از بهر این مطلوب گشت ** نه جزیره ماند و نه کوه و نه دشت‏

Bulmak için şehir şehir gezer, ne ada bırakır, ne dağ bırakır, ne ova bırakır!

هر که را پرسید کردش ریشخند ** کاین که جوید جز مگر مجنون بند

Kime sorduysa “ Bu ne arıyor, deli mi, ne?” diye güler, alay eder.

بس کسان صفعش زدند اندر مزاح ** بس کسان گفتند ای صاحب فلاح‏

Niceler alaya alıp döverler, niceler istihza edip “Akıllı,

جستجوی چون تو زیرک سینه صاف ** کی تهی باشد کجا باشد گزاف‏

Senin gibi zeki ve temiz kişinin bu arayışında elbette bir esas var, hiç boş olur mu?” derler.

وین مراعاتش یکی صفعی دگر ** وین ز صفع آشکارا سخت‏تر 3650

Ona alay yollu ettikleri bu riayet de ayrı bir tokat hatta bu enikonu tokattan da beter!

می‏ستودندش به تسخر کای بزرگ ** در فلان اقلیم بس هول و سترگ‏

Bazıları alaya alıp “ Ey ulu kişi pek korkunç, pek geniş bir iklim olan filân iklimde,

در فلان بیشه درختی هست سبز ** بس بلند و پهن و هر شاخیش گبز

Falan ormanda yemyeşil bir ağaç vardır. Pek yüce, pek korkunç... Her dalı koskocaman” derler.

قاصد شه بسته در جستن کمر ** می‏شنید از هر کسی نوعی خبر

Padişah adamı, kimden ne duyarsa aramak için gayret kemerini kuşanır.