این سخن پایان ندارد باز گرد ** تا که شه با آن غلامانش چه کرد

Bu sözün sonu gelmez. Geri dön de padişah o kölelere ne yaptı, onu anlat!

به راه کردن شاه یکی را از آن دو غلام و از این دیگر پرسیدن

Padişahın o kölelerden birini bir yere yollayıp öbüründen bazı şeyler sorması

آن غلامک را چو دید اهل ذکا ** آن دگر را کرد اشارت که بیا

Padişah o köleciği zeki görünce öbürüne “Beri gel” diye emretti.

کاف رحمت گفتمش تصغیر نیست ** جد چو گوید طفلکم تحقیر نیست‏ 865

Buradaki sevgiye ve acımaya delâlet eden “ceğiz” eki küçültme, horlama için değildir. Nitekim ana oğul’a “yavrucuğum” derse bu horlama sayılmaz.

چون بیامد آن دوم در پیش شاه ** بود او گنده دهان دندان سیاه‏

İkinci köle padişahın huzuruna geldi. Ağzı kokuyordu, dişleri de kapkaraydı.

گر چه شه ناخوش شد از گفتار او ** جستجویی کرد هم ز اسرار او

Padişah, onun sözünden pek hoşlanmadı ama nesi var, nesi yok diye sırlarını aramaya koyuldu.

گفت با این شکل و این گند دهان ** دور بنشین لیک آن سو تر مران‏

“Bu şekilde, bu pis kokulu ağızla biraz ötede otur; fakat o kadar da ileri gitme.

که تو اهل نامه و رقعه بدی ** نه جلیس و یار و هم بقعه بدی‏

Çünkü seninle uzaktan konuşmak gerek. Benimle düşüp kalkamazsın, benimle bir yerde oturamazsın.

تا علاج آن دهان تو کنیم ** تو حبیب و ما طبیب پر فنیم‏ 870

Biraz ötede dur da senin o ağzını bir tedavi edelim. Sen güzelsin, ben de hünerli bir doktorum.

بهر کیکی نو گلیمی سوختن ** نیست لایق از تو دیده دوختن‏

Bir pire için yepyeni bir kilim yakılmaz ya. Sana da büsbütün göz yummak doğru değil.

با همه بنشین دو سه دستان بگو ** تا ببینم صورت عقلت نکو

Bütün ayıplarınla beraber otur, iki üç hikâye söyle de aklın nasıl bir göreyim” dedi.