تا نیامیزد بدین دو بانگ دور ** قطره‌ای از بحر خوش با بحر شور

Bu suretle birbirinden uzak olan bu iki ses birbirine karışmaz… Tatlı denizden bir katra bile acı denize taşmaz.

رسیدن بانگ طلسمی نیم‌شب مهمان مسجد را

Gece yarısı mescitteki konuğa tılsım sesinin gelmesi

بشنو اکنون قصه‌ی آن بانگ سخت ** که نرفت از جا بدان آن نیکبخت 4345

Şimdi o şiddetli ses hikâyesini dinle. O iyi bahtlı konuk, sesi duyunca yerinden bile kıpırdamadı.

گفت چون ترسم چو هست این طبل عید ** تا دهل ترسد که زخم او را رسید

Dedi ki: “Bu ses, bayram davulu sesi… Neden korkacakmışım? Tokmağı yiyen davul; o korksun!

ای دهلهای تهی بی قلوب ** قسمتان از عید جان شد زخم چوب

Ey kalbi olmayan boş davullar, can bayramınızdan kısmetiniz, tokmaktan ibaret.

شد قیامت عید و بی‌دینان دهل ** ما چو اهل عید خندان همچو گل

Kıyamet bayramında dinsizler davul… Biz ise gül gibi gülmekteyiz, bayrama erişenlere benziyoruz.

بشنو اکنون این دهل چون بانگ زد ** دیگ دولتبا چگونه می‌پزد

Şimdi duy da bak, bu davul nasıl ses vermekte… Devlet tenceresi nasıl kaynamakta

چونک بشنود آن دهل آن مرد دید ** گفت چون ترسد دلم از طبل عید 4350

O er, davulun sesini duyunca “Gönlüm, bayram davulundan nasıl olur da korkar?” dedi.

گفت با خود هین ملرزان دل کزین ** مرد جان بددلان بی‌یقین

Kendi kendisine dedi ki: “Gönül, titreme, korkma… yakine erişmiş kötü gönüllülerin canları öldü gitti.

وقت آن آمد که حیدروار من ** ملک گیرم یا بپردازم بدن

Haydar gibi ya ülkeyi zapt ederim ya canım bedenimden gider.”

بر جهید و بانگ بر زد کای کیا ** حاضرم اینک اگر مردی بیا

Yerinden fırladı bağırdı: “Ey ulu adam, işte buracıkta hazırım; hadi, ersen gel!”