تا همی خایید هر یک از غضب ** بر رسول صدق دندانها و لب

تا همی خایید هر یک از غضب ** بر رسول صدق دندانها و لب 4475

Her biri hiddetinden o Hak Peygambere dişlerini gıcırdatmakta, dudaklarını çiğnemekteydi.

زهره نه با آن غضب که دم زنند ** زانک در زنجیر قهر ده‌منند

Fakat bu kadar kızgın oldukları halde ağız açmaya kudretleri yoktu… Hepsi de on batmanlık kahır zincirine vurulmuştu.

می‌کشاندشان موکل سوی شهر ** می‌برد از کافرستانشان به قهر

Memur, onları şehre doğru çekmekte, küfür ülkesinden alıp kahırla sürüklemekteydi.

نه فدایی می‌ستاند نه زری ** نه شفاعت می‌رسد از سروری

Ne yerlerine başkası kabul ediliyor, ne koyuverilmeleri için para alınıyor, ne de bir ulu kişi onlara şefaat ediyordu.

رحمت عالم همی‌گویند و او ** عالمی را می‌برد حلق و گلو

Peygamber’e “Âlemlere rahmet” diyorlar ya… Öyle olduğu halde bütün bir âlemin boynunu, boğazını kesiyordu.

با هزار انکار می‌رفتند راه ** زیر لب طعنه‌زنان بر کار شاه 4480

Onlar Peygamber’i binlerce defa inkâr ederek, ağızlarının içinden hareketini kınayarak gidiyorlardı.

چاره‌ها کردیم و اینجا چاره نیست ** خود دل این مرد کم از خاره نیست

Diyorlardı ki: Nice çarelere başvurduk, çare olmadı. Zaten bu adamın yüreği taş gibi katı .

ما هزاران مرد شیر الپ ارسلان ** با دو سه عریان سست نیم‌جان

Biz, binlerce Alpaslan’ken iki üç çıplak ve yarı canlının elinde.

این چنین درمانده‌ایم از کژرویست ** یا ز اخترهاست یا خود جادویست

Bu derece âciz kaldık… Uygunsuz hareketimizden mi, yıldızımızın düşüklüğünden mi… yoksa sihirden mi?

بخت ما را بر درید آن بخت او ** تخت ما شد سرنگون از تخت او

Bahtı, bahtımızı yırttı; tahtı, tahtımızı baş aşağı etti.