English    Türkçe    فارسی   

4
97-106

  • هست حیوانی که نامش اشغرست ** او به زخم چوب زفت و لمترست
  • Bir hayvan vardır ki adına porsuk derler... Dayak yedikçe şişmanlar, semirir, semirir.
  • تا که چوبش می‌زنی به می‌شود ** او ز زخم چوب فربه می‌شود
  • Ona sopayı vurdukça iyileşir. Sopa vuruldukça semirir, büyür...
  • نفس مومن اشغری آمد یقین ** کو به زخم رنج زفتست و سمین
  • İşte müminin canı da hakikatten bir porsuktur, o da zahmet ve meşakkatlerle kuvvetlenir, semirir.
  • زین سبب بر انبیا رنج و شکست ** از همه خلق جهان افزونترست 100
  • Bu yüzden peygamberler eziyetlere, zahmetlere uğradılar... Onların çektikleri meşakkat, bütün cihan halkının çektiği meşakkatten daha üstündü, daha artıktı!
  • تا ز جانها جانشان شد زفت‌تر ** که ندیدند آن بلا قوم دگر
  • Çünkü canları da, bütün canlardan daha büyük, daha üstündü... Onun için de onların uğradıkları belâya başka bir taife uğramadı.
  • پوست از دارو بلاکش می‌شود ** چون ادیم طایفی خوش می‌شود
  • Deri, ilâçlarla belâlara uğrar da Taif derisi güzel bir hale girer.
  • ورنه تلخ و تیز مالیدی درو ** گنده گشتی ناخوش و ناپاک بو
  • Yoksa ona o acı ve keskin ilaçlar sürülmeseydi pis pis kokar, berbat bir hale gelirdi!
  • آدمی را پوست نامدبوغ دان ** از رطوبتها شده زشت و گران
  • İnsanı da tabaklanmamış deri say... Rutubetten nem kapar, çirkin bir hale gelir, ağır ağır kokar!
  • تلخ و تیز و مالش بسیار ده ** تا شود پاک و لطیف و با فره 105
  • Sen, ona acı ve keskin ilâçları fazlaca ver de temizlensin, lâtif bir hale gelsin, semirsin!
  • ور نمی‌توانی رضا ده ای عیار ** گر خدا رنجت دهد بی‌اختیار
  • Buna kudretin yoksa senin dileğin olmaksızın Allah bir zahmet verirse ona sabret, ona razı ol!