English    Türkçe    فارسی   

3
182-206

  • از دهان غیر کی کردی گناه ** از دهان غیر بر خوان کای اله
  • When didst thou sin by the mouth of others? Invoke (God) by the mouth of others, crying, “O God!”
  • آنچنان کن که دهانها مر ترا ** در شب و در روزها آرد دعا
  • Act in such wise that (their) mouths may pray for thee in the nights and days.
  • از دهانی که نکردستی گناه ** و آن دهان غیر باشد عذر خواه
  • Ask pardon by a mouth with which thou hast committed no sin—and that will be the mouth of others—
  • یا دهان خویشتن را پاک کن ** روح خود را چابک و چالاک کن 185
  • Or (else) make thine own mouth pure, make thy spirit alert and nimble.
  • ذکر حق پاکست چون پاکی رسید ** رخت بر بندد برون آید پلید
  • Praise of God is pure: when purity has come, defilement packs and goes out.
  • می‌گریزد ضدها از ضدها ** شب گریزد چون بر افروزد ضیا
  • Contraries flee from contraries: night flees when the light (of dawn) shines forth.
  • چون در آید نام پاک اندر دهان ** نه پلیدی ماند و نه اندهان
  • When the pure (holy) Name comes into the mouth, neither impurity remains nor (any) sorrows.
  • بیان آنک الله گفتن نیازمند عین لبیک گفتن حق است
  • Showing that the supplicant's invocation of God is essentially the same thing as God's response to him.
  • آن یکی الله می‌گفتی شبی ** تا که شیرین می‌شد از ذکرش لبی
  • One night a certain man was crying “Allah!” till his lips were growing sweet with praise of Him.
  • گفت شیطان آخر ای بسیارگو ** این همه الله را لبیک کو 190
  • The Devil said, “Prithee, O garrulous one, where is the (response) ‘Here am I’ to all this ‘Allah’?
  • می‌نیاید یک جواب از پیش تخت ** چند الله می‌زنی با روی سخت
  • Not a single response is coming from the Throne: how long will you cry ‘Allah’ with grim face?”
  • او شکسته‌دل شد و بنهاد سر ** دید در خواب او خضر را در خضر
  • He became broken-hearted and laid down his head (to sleep): in a dream he saw Khadir amidst the verdure.
  • گفت هین از ذکر چون وا مانده‌ای ** چون پشیمانی از آن کش خوانده‌ای
  • He (Khadir) said, “Hark, you have held back from praising God: how is it that you repent of having called unto Him?”
  • گفت لبیکم نمی‌آید جواب ** زان همی‌ترسم که باشم رد باب
  • He said, “No ‘Here am I’ is coming to me in response, hence I fear that I may be (a reprobate who is) driven away from the Door.”
  • گفت آن الله تو لبیک ماست ** و آن نیاز و درد و سوزت پیک ماست 195
  • He (Khadir) said, “(God saith), That ‘Allah’ of thine is My ‘Here am I,’ and that supplication and grief and ardour of thine is My messenger (to thee).
  • حیله‌ها و چاره‌جوییهای تو ** جذب ما بود و گشاد این پای تو
  • Thy shifts and attempts to find a means (of gaining access to Me) were (in reality) My drawing (thee towards Me), and released thy feet (from the bonds of worldliness).
  • ترس و عشق تو کمند لطف ماست ** زیر هر یا رب تو لبیکهاست
  • Thy fear and love are the noose to catch My favour: beneath every ‘O Lord’ (of thine) is many a ‘Here am I’ (from Me).”
  • جان جاهل زین دعا جز دور نیست ** زانک یا رب گفتنش دستور نیست
  • Far from this prayer is the soul of the fool, because to him it is not permitted to cry “O Lord.”
  • بر دهان و بر دلش قفلست و بند ** تا ننالد با خدا وقت گزند
  • On his mouth and heart are lock and bolt, to the end that he may not moan unto God in the hour of bale.
  • داد مر فرعون را صد ملک و مال ** تا بکرد او دعوی عز و جلال 200
  • He (God) gave to Pharaoh hundredfold possessions and riches, so that he claimed (Divine) might and majesty.
  • در همه عمرش ندید او درد سر ** تا ننالد سوی حق آن بدگهر
  • In his whole life that man of evil nature felt no (spiritual) headache, lest he should moan unto God.
  • داد او را جمله ملک این جهان ** حق ندادش درد و رنج و اندهان
  • God gave him all the empire of this world, (but) He did not give him grief and pain and sorrows.
  • درد آمد بهتر از ملک جهان ** تا بخوانی مر خدا را در نهان
  • Grief is better than the empire of the world, so that you may call unto God in secret.
  • خواندن بی درد از افسردگیست ** خواندن با درد از دل‌بردگیست
  • The call of the griefless is from a frozen heart, the call of the grieving one is from rapture:
  • آن کشیدن زیر لب آواز را ** یاد کردن مبدا و آغاز را 205
  • (’Tis) to withdraw the voice under the lips, to bear in mind (one's) origin and beginning;
  • آن شده آواز صافی و حزین ** ای خدا وی مستغاث و ای معین
  • (’Tis) the voice become pure and sad, (crying) “O God!” and “O Thou whose help is besought!” and “O Helper!”