آهن آن را رام شد چون موم شد ** باد آن را بنده و محکوم شد
Demir, onlara râm oldu, mum kesildi… Rüzgâr, onlara kul oldu, hükümlerine girdi!
بیان آنک رسول علیه السلام فرمود ان لله تعالی اولیاء اخفیاء
Resulullâh sallallâhu aleyhi ve selem, “Şüphe yok ki Allah’ın gizli velileri var” buyurdu
قوم دیگر سخت پنهان می‌روند ** شهره‌ی خلقان ظاهر کی شوند
(Peygamberlerden başka) bir taife daha vardır ki bunlar pek gizlidirler. Bu zahir halkına nereden meşhur olacaklar?
این همه دارند و چشم هیچ کس ** بر نیفتد بر کیاشان یک نفس3105
Bunca kerametleri vardır da yine ululuklarını hiç kimsenin gözü görmez!
هم کرامتشان هم ایشان در حرم ** نامشان را نشنوند ابدال هم
Hem uludurlar, kerametleri vardır… Hem Allah hareminde gizlenmişlerdir. Onların adlarını Abdal bile işitmemiştir.
یا نمی‌دانی کرمهای خدا ** کو ترا می‌خواند آن سو که بیا
Sen yoksa Allah’ın keremlerini bilmiyor musun ki… Seni “Gel” diye onların bulunduğu tarafa çağırıp duruyor.
شش جهت عالم همه اکرام اوست ** هر طرف که بنگری اعلام اوست
Âlemin altı ciheti de onun keremleriyle dolu… Nereye baksan onun bayrakları orada dikildi!
چون کریمی گویدت آتش در آ ** اندر آ زود و مگو سوزد مرا
Bir kerem sahibi, sana gel, ateşe gir dese hemencecik atıl ateşe… Beni yakar mı deme bile!
حکایت مندیل در تنور پر آتش انداختن انس رضی الله عنه و ناسوختن
Allah razı olsun, Enes’in peşkirini ateşe atması ve peşkirin yanmaması
از انس فرزند مالک آمدست ** که به مهمانی او شخصی شدست3110
Malik oğlu Enes’ten rivayet edilmiştir. Birisi ona konuk olmuştu.
او حکایت کرد کز بعد طعام ** دید انس دستارخوان را زردفام
O hikâye eder: Yemekten sonra, peşkirini sararmış,
چرکن و آلوده گفت ای خادمه ** اندر افکن در تنورش یک‌دمه
Kirlenmiş, yemeğe bulaşmış gören Enes, hizmetçi kadına: “Bunu al da tandıra at, bir müddet kalsın” dedi.
در تنور پر ز آتش در فکند ** آن زمان دستارخوان را هوشمند
Enes’in sırlarına vâkıf olan o hizmetçi de peşkiri ateşle dopdolu olan tandıra atıverdi.
جمله مهمانان در آن حیران شدند ** انتظار دود کندوری بدند
Bütün konuklar, şaşırıp kaldılar, peşkirden duman çıkacağını kavrulup yanacağını umuyorlardı.
بعد یکساعت بر آورد از تنور ** پاک و اسپید و از آن اوساخ دور3115
Derken bir müddet sonra hizmetçi, peşkiri arınmış temizlenmiş, tertemiz olarak getirdi.
قوم گفتند ای صحابی عزیز ** چون نسوزید و منقی گشت نیز
Oradakiler, “Ey Peygamber’le görüşüp konuşmuş olan aziz zat, peşkir nasıl oldu da hem yanmadı, hem de temizlendi?” dediler.
گفت زانک مصطفی دست و دهان ** بس بمالید اندرین دستارخوان
Enes dedi ki. “Mustafa, bu peşkire elini, ağzını silmişti; onun için!”
ای دل ترسنده از نار و عذاب ** با چنان دست و لبی کن اقتراب
Ey ateşten, azaptan korkan gönül, böyle bir ele, böyle bir ağıza yaklaş!
چون جمادی را چنین تشریف داد ** جان عاشق را چه‌ها خواهد گشاد
Bu el, bu ağız, cansız bir şeye böyle bir yücelik verirse âşığın ruhuna neler açmaz, neler yapmaz?
مر کلوخ کعبه را چون قبله کرد ** خاک مردان باش ای جان در نبرد3120
Kâbe’nin taşını kerpicini öptü, Kâbe (puthaneyken) kıble oldu. Ey can, sen de çalış, çabala da erlere karşı toprak ol (erler seni de putlardan arıtsınlar!)
بعد از آن گفتند با آن خادمه ** تو نگویی حال خود با این همه
Sonra o hizmetçi kadına dediler ki: “Peki biz bu ahvali gördük, sen de bize halini söylemez misin?
چون فکندی زود آن از گفت وی ** گیرم او بردست در اسرار پی
O söyler söylemez nasıl oldu da hemencecik peşkiri tandıra attın? Tutalım o sırlara erişmiş…
این‌چنین دستارخوان قیمتی ** چون فکندی اندر آتش ای ستی
Ya sen, bu derecede değerli bir peşkiri nasıl ateşe fırlatıp attın a hanım?”