- Thou whom I have made (radiant as) the place of sunrise by (illumining thee with) the Divine Light! I am God, I fell sick, thou camest not.”
- مشرقت کردم ز نور ایزدی ** من حقم رنجور گشتم نامدی
- Moses said, “O Thou transcendent in Thy glory, Thou art clear of loss (defect). What mystery is this? Explain this, O Lord!”
- گفت سبحانا تو پاکی از زیان ** این چه رمز است این بکن یا رب بیان
- God said unto him again, “Wherefore in My sickness didst not thou kindly ask after Me?”
- باز فرمودش که در رنجوریم ** چون نپرسیدی تو از روی کرم
- He answered, “O Lord, Thou hast no imperfection. (My) understanding is lost: unfold (the meaning of) these words.” 2160
- گفت یا رب نیست نقصانی تو را ** عقل گم شد این سخن را بر گشا
- God said, “Yea; a favourite and chosen slave (of Mine) fell sick. I am he. Consider well!
- گفت آری بنده خاص گزین ** گشت رنجور او منم نیکو ببین
- His excusability (infirmity) is My excusability, his sickness is My sickness.”
- هست معذوریش معذوری من ** هست رنجوریش رنجوری من
- Whoever wishes to sit with God, let him sit in the presence of the saints.
- هر که خواهد همنشینی خدا ** تا نشیند در حضور اولیا
- If you are broken off (divided) from the presence of the saints, you are in perdition, because you are a part without the whole.
- از حضور اولیا گر بسکلی ** تو هلاکی ز آن که جزوی بیکلی
- Whomsoever the Devil cuts off from the noble (saints), he finds him without any one (to help him), and he devours his head. 2165
- هر که را دیو از کریمان وابرد ** بیکسش یابد سرش را او خورد
- To go for one moment a single span apart from the community (of saints) is (a result of) the Devil's guile. Hearken, and know (it) well.
- یک بدست از جمع رفتن یک زمان ** مکر دیو است بشنو و نیکو بدان
- How the gardener isolated the Súfí, the jurist, and the descendant of ‘Alí from one another.
- تنها کردن باغبان صوفی و فقیه و علوی را از همدیگر