- You got many powerful friends and companions: if I ask you, ‘Where (is so and- so)?’ you will say, ‘He is gone.’
- بس گرفتی یار و همراهان زفت ** گر ترا پرسم که کو گویی که زفت
- Your good friend is gone up to the highest Heaven, your wicked friend is gone to the bottom of the earth.
- یار نیکت رفت بر چرخ برین ** یار فسقت رفت در قعر زمین
- You are left in the middle (between them) so helpless (as you are), like a fire (left behind) from a caravan.”
- تو بماندی در میانه آنچنان ** بی‌مدد چون آتشی از کاروان
- O valiant friend, lay hold of the skirt of Him who is exempt from “above” and “below.”
- دامن او گیر ای یار دلیر ** کو منزه باشد از بالا و زیر
- Neither doth He ascend to Heaven, like Jesus, nor go (down) into the earth, like Qárún (Korah). 345
- نه چو عیسی سوی گردون بر شود ** نه چو قارون در زمین اندر رود
- He is with you in space and in the spaceless (world) when you leave house and shop behind.
- با تو باشد در مکان و بی‌مکان ** چون بمانی از سرا و از دکان
- He brings forth purity from defilements, He takes your acts of wrong as faithful performance (of duty).
- او بر آرد از کدورتها صفا ** مر جفاهای ترا گیرد وفا
- When you commit wrong, He sends chastisement, to the end that you may go back from imperfection towards perfection.
- چون جفا آری فرستد گوشمال ** تا ز نقصان وا روی سوی کمال
- When you have neglected a part of your orisons in the Way, there comes over you a painful and hot feeling of contraction.
- چون تو وردی ترک کردی در روش ** بر تو قبضی آید از رنج و تبش
- That is the corrective act (of God), meaning, “Do not make any change in the ancient covenant 350
- آن ادب کردن بود یعنی مکن ** هیچ تحویلی از آن عهد کهن