- That utterance and (that) state (of existence) are the bane of (spiritual) perception: to wash away blood with blood is absurd, absurd.
- آفت ادراک آن قالست و حال ** خون بخون شستن محالست و محال
- Since I am familiar with His frenzied ones, day and night I am breathing forth (the secrets of Love) in the cage (of phenomenal existence).
- من چو با سوداییانش محرمم ** روز و شب اندر قفص در می‌دمم
- Thou art mightily drunken and senseless and distraught: yesternight on which side hast thou slept, O (my) soul?
- سخت مست و بی‌خود و آشفته‌ای ** دوش ای جان بر چه پهلو خفته‌ای
- Beware, beware! Take heed lest thou utter a breath! First spring up and seek a trusted friend. 4730
- هان و هان هش دار بر ناری دمی ** اولا بر جه طلب کن محرمی
- Thou art a lover and intoxicated, and thy tongue (is) loosed! —God! God! thou art (like) the camel on the water-spout!
- عاشق و مستی و بگشاده زبان ** الله الله اشتری بر ناودان
- When the tongue tells of His mystery and coquetry, Heaven chants (the prayer), “O Thou that art goodly in covering!”
- چون ز راز و ناز او گوید زبان ** یا جمیل الستر خواند آسمان
- What covering (can there be)? The fire is in the wool cotton whilst thou art covering it up, it is (all the) more manifest.
- ستر چه در پشم و پنبه آذرست ** تا همی‌پوشیش او پیداترست
- When I endeavour to hide His (Love’s) secret, He lifts up His head, like a banner, saying, “Look, here am I!”
- چون بکوشم تا سرش پنهان کنم ** سر بر آرد چون علم کاینک منم
- In despite of me He seizes both my ears, saying, “O scatter-brain, how wilt thou cover it Cover it (if thou canst)!” 4735
- رغم انفم گیردم او هر دو گوش ** کای مدمغ چونش می‌پوشی بپوش
- I say to Him, “Begone! Though thou hast bubbled up (hast become fervid), (yet) thou art (both) manifest and concealed, like the soul.”
- گویمش رو گرچه بر جوشیده‌ای ** همچو جان پیدایی و پوشیده‌ای