How shall I flee (from Thee), since without Thee none liveth, and without Thy lordship no slave hath existence?
چون گریزم زانک بی تو زنده نیست ** بی خداوندیت بود بنده نیست
Take my life, O Source of my life, for without Thee I have become weary of my life.
جان من بستان تو ای جان را اصول ** زانک بی‌تو گشته‌ام از جان ملول
I am in love with the art of madness, I am surfeited with wisdom and sagacity.
عاشقم من بر فن دیوانگی ** سیرم از فرهنگی و فرزانگی
When (the veil of) shame is rent asunder, I will publicly declare the mystery: how much (more) of this self-restraint and griping pain and tremor?
چون بدرد شرم گویم راز فاش ** چند ازین صبر و زحیر و ارتعاش
I have become concealed in shame, like the fringe (sewn on the inside of a garment): I will spring forth of a sudden from beneath this coverlet.575
در حیا پنهان شدم هم‌چون سجاف ** ناگهان بجهم ازین زیر لحاف
O comrades, the Beloved has barred the ways: we are lame deer and He a hunting lion.
ای رفیقان راهها را بست یار ** آهوی لنگیم و او شیر شکار
(For one who is) in the clutch of a fierce bloodthirsty lion where is any resource except resignation and acquiescence?
جز که تسلیم و رضا کو چاره‌ای ** در کف شیر نری خون‌خواره‌ای
He, like the sun, hath neither sleep nor food: He makes the spirits (also) to be without food and sleep,
او ندارد خواب و خور چون آفتاب ** روحها را می‌کند بی‌خورد و خواب
Saying, “Come, be Me or one with Me in nature, that thou mayest behold My Face when I unveil Myself.
که بیا من باش یا هم‌خوی من ** تا ببینی در تجلی روی من
And if thou hadst not beheld it, how shouldst thou have become so distraught? Thou wert earth, (and now) thou hast become one who seeks to be quickened (with spiritual life).”580
ور ندیدی چون چنین شیدا شدی ** خاک بودی طالب احیا شدی