English    Türkçe    فارسی   

2
1755-1779

  • I am independent of all purity and impurity, of all slothfulness and alacrity (in worshipping Me). 1755
  • ما بری از پاک و ناپاکی همه ** از گران جانی و چالاکی همه‏

  • I did not ordain (Divine worship) that I might make any profit; nay, but that I might do a kindness to (My) servants.
  • من نکردم امر تا سودی کنم ** بلکه تا بر بندگان جودی کنم‏

  • In the Hindoos the idiom of Hind (India) is praiseworthy; in the Sindians the idiom of Sind is praiseworthy.
  • هندوان را اصطلاح هند مدح ** سندیان را اصطلاح سند مدح‏

  • I am not sanctified by their glorification (of Me); ’tis they that become sanctified and pearl-scattering (pure and radiant).
  • من نگردم پاک از تسبیحشان ** پاک هم ایشان شوند و در فشان‏

  • I look not at the tongue and the speech; I look at the spirit and the state (of feeling).
  • ما زبان را ننگریم و قال را ** ما روان را بنگریم و حال را

  • I gaze into the heart (to see) whether it be lowly, though the words uttered be not lowly, 1760
  • ناظر قلبیم اگر خاشع بود ** گر چه گفت لفظ ناخاضع رود

  • Because the heart is the substance, speech (only) the accident; so the accident is subservient, the substance is the (real) object.
  • ز انکه دل جوهر بود گفتن عرض ** پس طفیل آمد عرض جوهر غرض‏

  • How much (more) of these phrases and conceptions and metaphors? I want burning, burning: become friendly with that burning!
  • چند ازین الفاظ و اضمار و مجاز ** سوز خواهم سوز با آن سوز ساز

  • Light up a fire of love in thy soul, burn thought and expression entirely (away)!
  • آتشی از عشق در جان بر فروز ** سربه‏سر فکر و عبارت را بسوز

  • O Moses, they that know the conventions are of one sort, they whose souls and spirits burn are of another sort.”
  • موسیا آداب دانان دیگرند ** سوخته جان و روانان دیگرند

  • To lovers there is a burning (which consumes them) at every moment: tax and tithe are not (imposed) on a ruined village. 1765
  • عاشقان را هر نفس سوزیدنی ست ** بر ده ویران خراج و عشر نیست‏

  • If he (the lover) speak faultily, do not call him faulty; and if the martyr be bathed in blood, do not wash him.
  • گر خطا گوید و را خاطی مگو ** گر بود پر خون شهید او را مشو

  • For martyrs, blood is better than water: this fault (committed by him) is better than a hundred right actions (of another).
  • خون شهیدان را ز آب اولی‏تر است ** این خطا از صد ثواب اولی‏تر است‏

  • Within the Ka‘ba the rule of the qibla does not exist: what matter if the diver has no snow-shoes?
  • در درون کعبه رسم قبله نیست ** چه غم ار غواص را پاچیله نیست‏

  • Do not seek guidance from the drunken: why dost thou order those whose garments are rent in pieces to mend them?
  • تو ز سر مستان قلاووزی مجو ** جامه چاکان را چه فرمایی رفو

  • The religion of Love is apart from all religions: for lovers, the (only) religion and creed is—God. 1770
  • ملت عشق از همه دینها جداست ** عاشقان را ملت و مذهب خداست‏

  • If the ruby have not a seal (graven on it), ’tis no harm: Love in the sea of sorrow is not sorrowful.
  • لعل را گر مهر نبود باک نیست ** عشق در دریای غم غمناک نیست‏

  • How the (Divine) revelation came to Moses, on whom be peace, excusing that shepherd.
  • وحی آمدن موسی را علیه السلام در عذر آن شبان‏

  • After that, God spake secretly in the inmost heart of Moses mysteries which cannot be spoken.
  • بعد از آن در سر موسی حق نهفت ** رازهایی کان نمی‏آید به گفت‏

  • Words were poured upon his heart: vision and speech were mingled together.
  • بر دل موسی سخنها ریختند ** دیدن و گفتن به هم آمیختند

  • How oft did he become beside himself and how oft return to himself! How oft did he fly from eternity to everlastingness!
  • چند بی‏خود گشت و چند آمد به خود ** چند پرید از ازل سوی ابد

  • If I should unfold (his tale) after this, ’tis foolishness (in me), because the explanation of this is beyond (our) understanding; 1775
  • بعد از این گر شرح گویم ابلهی است ** ز انکه شرح این ورای آگهی است‏

  • And if I should speak (thereof), ’twould root up (men's) minds; and if I should write (thereof), ’twould shatter many pens.
  • ور بگویم عقلها را بر کند ** ور نویسم بس قلمها بشکند

  • When Moses heard these reproaches from God, he ran into the desert in quest of the shepherd.
  • چون که موسی این عتاب از حق شنید ** در بیابان در پی چوپان دوید

  • He pushed on over the footprints of the bewildered man, he scattered dust from the skirt of the desert.
  • بر نشان پای آن سر گشته راند ** گرد از پرده‏ی بیابان بر فشاند

  • The footstep of a man distraught is, in truth, distinct from the footsteps of others:
  • گام پای مردم شوریده خود ** هم ز گام دیگران پیدا بود