چون که محمولی نه حامل وقت خواب ** ماندگی رفت و شدی بی‌‌رنج و تاب3185
Since, at the time of sleep, thou art borne (on high), and art not bearing (the burden), thy fatigue is gone and thou art free from pain and anguish.
چاشنیی دان تو حال خواب را ** پیش محمولی حال اولیا
Regard the time of sleep as a (mere) taste (sample) in comparison with the state in which the saints are borne (on high).
اولیا اصحاب کهفند ای عنود ** در قیام و در تقلب هم رقود
The saints are (like) the Men of the Cave, O obstinate one: they are asleep (even) in rising up and turning to and fro.
می‌‌کشدشان بی‌‌تکلف در فعال ** بی‌‌خبر ذات الیمین ذات الشمال
He (God) is drawing them, without their taking trouble to act, without consciousness (on their part), to the right hand and to the left.
چیست آن ذات الیمین فعل حسن ** چیست آن ذات الشمال اشغال تن
What is that right hand? Good deeds. What is that left hand? The affairs of the body.
می‌‌رود این هر دو کار از انبیا ** بی‌‌خبر زین هر دو ایشان چون صدا3190
These two (kinds of) actions proceed from the prophets, (while) they are unconscious of them both, like the echo:
گر صدایت بشنواند خیر و شر ** ذات کوه از هر دو باشد بی‌‌خبر
If the echo causes thee to hear good and evil, the mountain itself is unconscious of either.
گفتن مهمان یوسف علیه السلام را که آینه آوردمت ارمغان تا هر باری که در وی نگری روی خوب خود بینی مرا یاد کنی
How the guest said to Joseph, “I have brought thee the gift of a mirror, so that whenever thou lookest in it thou wilt see thine own fair face and remember me.”
گفت یوسف هین بیاور ارمغان ** او ز شرم این تقاضا زد فغان
Joseph said, “Come, produce the gift.” He (the guest), on account of shame (confusion) at this demand, sobbed aloud.
گفت من چند ارمغان جستم ترا ** ارمغانی در نظر نامد مرا
“How many a gift,” said he, “did I seek for thee! No (worthy) gift came into my sight.
حبه‌‌ای را جانب کان چون برم ** قطره‌‌ای را سوی عمان چون برم
How should I bring a grain (of gold) to the mine? How should I bring a drop (of water) to the (Sea of) ‘Umán?