English    Türkçe    فارسی   

2
1452-1461

  • مر محبان را نشاید دور کرد ** یا به رو پوش و دغل مغرور کرد
  • One ought not to drive lovers away or dupe them by mask and false pretence.
  • راز را اندر میان آور شها ** رو مکن در ابر پنهانی مها
  • Communicate the secret, O King: do not hide thy face in the cloud, O Moon!
  • ما محب و صادق و دل خسته‏ایم ** در دو عالم دل به تو در بسته‏ایم‏
  • We are loving and true and with wounded (bleeding) hearts: in the two worlds we have fixed our hearts on thee (alone).”
  • فحش آغازید و دشنام از گزاف ** گفت او دیوانگانه زی و قاف‏ 1455
  • He began (to use) foul words and bad names recklessly: he spoke gibberish like madmen.
  • بر جهید و سنگ پران کرد و چوب ** جملگی بگریختند از بیم کوب‏
  • He jumped up and let fly stones and sticks; the whole party fled for fear of blows.
  • قهقهه خندید و جنبانید سر ** گفت باد ریش این یاران نگر
  • He laughed loudly and tossed his head (in scorn). “Look,” said he, “at the vain bluster of these friends!
  • دوستان بین، کو نشان دوستان ** دوستان را رنج باشد همچو جان‏
  • See the friends! Where is the sign of (true) friends? To (true) friends pain is as (dear as) life.”
  • کی کران گیرد ز رنج دوست دوست ** رنج مغز و دوستی آن را چو پوست‏
  • How should a friend turn aside from the pain inflicted by his friend? Pain is the kernel, and friendship is (only) as the husk to it.
  • نه نشان دوستی شد سر خوشی ** در بلا و آفت و محنت کشی‏ 1460
  • Has not joy in tribulation and calamity and suffering become the sign of (true) friendship?
  • دوست همچون زر بلا چون آتش است ** زر خالص در دل آتش خوش است‏
  • A friend is like gold, tribulation is like the fire: the pure gold is glad in the heart of the fire.
  • امتحان کردن خواجه‏ی لقمان زیرکی لقمان را
  • How Luqmán's master tested his sagacity.