هفت دریا گر شود کلی مداد ** نیست مر پایان شدن را هیچ امید
If the Seven Seas should become entirely ink, (still) there is no hope of coming to an end.
باغ و بیشه گر بود یک سر قلم ** زین سخن هرگز نگردد هیچ کم3545
If orchards and forests should become pens altogether, there would never be any decrease in this Word.
آن همه حبر و قلم فانی شود ** وین حدیث بیعدد باقی بود
All that ink and (all those) pens pass away, and this numberless Word is everlasting.
حالت من خواب را ماند گهی ** خواب پندارد مر آن را گمرهی
At times my state resembles sleep: a misguided person may think it is sleep.
چشم من خفته دلم بیدار دان ** شکل بیکار مرا بر کار دان
Know that my eyes are asleep, (but) my heart is awake: know that my (seemingly) inactive form is (really) in action.
گفت پیغمبر که عینای تنام ** لا ینام قلبی عن رب الأنام
The Prophet said, ‘My eyes sleep, (but) my heart is not asleep to the Lord of created beings.’
چشم تو بیدار و دل خفته به خواب ** چشم من خفته دلم در فتح باب3550
Your eyes are awake, and your heart is sunk in slumber; my eyes are asleep, (but) my heart is in (contemplation of) the opening of the door (of Divine grace).
مر دلم را پنج حس دیگر است ** حس دل را هر دو عالم منظر است
My heart hath five senses other (than the physical): both the worlds (external and spiritual) are the stage (theatre) for the senses of the heart.
تو ز ضعف خود مکن در من نگاه ** بر تو شب بر من همان شب چاشتگاه
Do not regard me from (the standpoint of) your infirmity: to you ’tis night, to me that same night is morningtide.
بر تو زندان بر من آن زندان چو باغ ** عین مشغولی مرا گشته فراغ
To you ’tis prison, to me that prison is like a garden: to me the most absolute state of occupation (with the world) has become (a state of spiritual) freedom.