مست حق هشیار چون شد از دبور ** مست حق ناید به خود تا نفخ صور
How will he that is intoxicated with God be restored to his senses by (the soft breath of) the west-wind? The God-intoxicated man will not come to himself till the blast of the trumpet (of Resurrection).
باده‌ی حق راست باشد بی دروغ ** دوغ خوردی دوغ خوردی دوغ دوغ
The wine of God is true, not false: thou hast drunk buttermilk, thou hast drunk buttermilk, buttermilk, buttermilk!
ساختی خود را جنید و بایزید ** رو که نشناسم تبر را از کلید690
Thou hast made thyself out to be a Junayd or a Báyazíd, (saying), “Begone, for I do not know a hatchet from a key.”
بدرگی و منبلی و حرص و آز ** چون کنی پنهان بشید ای مکرساز
How by means of hypocrisy, O contriver of fraud, wilt thou conceal depravity of nature and (spiritual) sloth and greed and concupiscence?
خویش را منصور حلاجی کنی ** آتشی در پنبه‌ی یاران زنی
Thou makest thyself a Mansúr-i Halláj and settest fire to the cotton of thy friends,
که بنشناسم عمر از بولهب ** باد کره‌ی خود شناسم نیمشب
Saying, “I do not know ‘Umar from Bú Lahab, (but) I know the wind of my ass-colt at midnight.”
ای خری کین از تو خر باور کند ** خویش را بهر تو کور و کر کند
Oh, the ass that would believe this from an ass like thee, and would make himself blind and deaf for thy sake!
خویش را از ره‌روان کمتر شمر ** تو حریف ره‌ریانی گه مخور695
Do not count thyself one of the travellers on the Way; thou art a comrade of them that defile the Way: do not eat dung (do not talk rubbish)!
باز پر از شید سوی عقل تاز ** کی پرد بر آسمان پر مجاز
Fly back from hypocrisy, hasten towards Reason: how shall the wing of the phenomenal (unreal) soar to Heaven?
خویشتن را عاشق حق ساختی ** عشق با دیو سیاهی باختی
Thou hast feigned to be a lover of God, (but in truth) thou hast played the game of love with a black devil.