English    Türkçe    فارسی   

5
491-500

  • چون بگرید آسمان گریان شود  ** چون بنالد چرخ یا رب خوان شود 
  • (So that) when he weeps, heaven begins to weep, and when he moans (in supplication), the celestial sphere begins to cry, “O Lord!”
  • من غلام آن مس همت‌پرست  ** کو به غیر کیمیا نارد شکست 
  • I am the (devoted) slave of that high-aspiring copper which humbles itself to naught but the Elixir.
  • دست اشکسته برآور در دعا  ** سوی اشکسته پرد فضل خدا 
  • Lift up in prayer a broken hand: the loving kindness of God flies towards the broken.
  • گر رهایی بایدت زین چاه تنگ  ** ای برادر رو بر آذر بی‌درنگ 
  • If thou hast need of deliverance from this narrow dungeon (the world), O brother, go without delay (and cast thyself) on the fire.
  • مکر حق را بین و مکر خود بهل  ** ای ز مکرش مکر مکاران خجل  495
  • Regard God's contrivance and abandon thine own contrivance: oh, by His contrivance (all) the contrivance of contrivers is put to shame.
  • چونک مکرت شد فنای مکر رب  ** برگشایی یک کمینی بوالعجب 
  • When thy contrivance is naughted in the contrivance of the Lord, thou wilt open a most marvellous hiding-place,
  • که کمینه‌ی آن کمین باشد بقا  ** تا ابد اندر عروج و ارتقا 
  • Of which hiding-place the least (treasure) is everlasting life (occupied) in ascending and mounting higher.
  • در بیان آنک هیچ چشم بدی آدمی را چنان مهلک نیست کی چشم پسند خویشتن مگر کی چشم او مبدل شده باشد به نور حق که بی یسمع و بی یبصر و خویشتن او بی‌خویشتن شده 
  • Explaining that no evil eye is so deadly to a man as the eye of self-approval, unless his eye shall have been transformed by the Light of God, so that “he hears through Me and sees through Me,” and (unless) his self shall have become selfless.
  • پر طاوست مبین و پای بین  ** تا که س العین نگشاید کمین 
  • Do not regard thy peacock-feathers but regard thy feet, in order that the mischief of the (evil) eye may not waylay thee;
  • که بلغزد کوه از چشم بدان  ** یزلقونک از نبی بر خوان بدان 
  • For (even) a mountain slips (from its foundations) at the eye of the wicked: read and mark in the Qur’án (the words) they cause thee to stumble.
  • احمد چون کوه لغزید از نظر  ** در میان راه بی‌گل بی‌مطر  500
  • From (their) looking (at him), Ahmad (Mohammed), (who was) like a mountain, slipped in the middle of the road, without mud and without rain.