گرچه هر غیبی خدا ما را نمود ** دل در آن لحظه به خود مشغول بود

Although God hath shown to me every unseen thing, at that moment my heart was occupied with myself.”

گفت دور از تو که غفلت در تو رست ** دیدنم آن غیب را هم عکس تست 3250

She (the eagle) said, “Far be it from thee that forgetfulness grew up in thee: my seeing that invisible thing is (from) thy reflexion.

مار در موزه ببینم بر هوا ** نیست از من عکس تست ای مصطفی

(If) I, in the air, see the serpent in the boot, ’tis not of myself, ’tis thy reflexion, O Mustafá.”

عکس نورانی همه روشن بود ** عکس ظلمانی همه گلخن بود

The reflexion of the man of light is wholly resplendent; the reflexion of the man of darkness is wholly (like) a bath-stove (ash-heap).

عکس عبدالله همه نوری بود ** عکس بیگانه همه کوری بود

The reflexion of the servant of God is wholly luminous; the reflexion of the stranger (to God) is wholly blindness.

عکس هر کس را بدان ای جان ببین ** پهلوی جنسی که خواهی می‌نشین

Know every one's reflexion: see (it plainly), O my soul. (Then) ever sit beside the congener whom thou desirest.

وجه عبرت گرفتن ازین حکایت و یقین دانستن کی ان مع العسر یسرا

The right way of taking a lesson from this story and knowing with certainty that “verily, together with hardship there is ease.”

عبرتست آن قصه ای جان مر ترا ** تا که راضی باشی در حکم خدا 3255

That tale is a lesson to thee, O my soul, to the end that thou mayst acquiesce in the decree of God;

تا که زیرک باشی و نیکوگمان ** چون ببینی واقعه‌ی بد ناگهان

So that thou wilt be quick to understand and wilt have good thoughts (of God) when thou seest a calamity (befall thee) of a sudden.

دیگران گردند زرد از بیم آن ** تو چو گل خندان گه سود و زیان

(While) others turn pale from dread of it, thou (wilt be) laughing in the hour of gain or loss, like the rose.

زانک گل گر برگ برگش می‌کنی ** خنده نگذارد نگردد منثنی

Because the rose, though thou tear it petal by petal, does not leave off laughing and does not become bent (with grief).