English    Türkçe    فارسی   

1
3541-3590

  • This ear of mine has become deafened by the cries of ‘Alas, Alas!’ (uttered) by the vile wretches (in Hell) and by the screams of ‘O sorrow!’
  • کر شد این گوشم ز بانگ آه آه ** از خسان و نعره‌‌ی وا حسرتاه‌‌
  • These are (only) hints. I would speak from the depth (of my knowledge), but I fear to offend the Messenger (of Allah).”
  • این اشارتهاست گویم از نغول ** لیک می‌‌ترسم ز آزار رسول‌‌
  • He was speaking in this wise, intoxicated and distraught: the Prophet twitched his collar
  • همچنین می‌‌گفت سر مست و خراب ** داد پیغمبر گریبانش به تاب‌‌
  • And said, “Beware! Draw (rein), for thy horse has become hot. (When) the reflexion of God is not ashamed (to speak the truth) strikes (on the heart), shame is gone.
  • گفت هین در کش که اسبت گرم شد ** عکس حق لا يستحيی زد شرم شد
  • Thy mirror has shot out of the case: how shall mirror and balance speak falsehood? 3545
  • آینه‌‌ی تو جست بیرون از غلاف ** آینه و میزان کجا گوید خلاف‌‌
  • How shall mirror and balance stop their breath (suppress the truth) for fear of hurting and shaming any one?
  • آینه و میزان کجا بندد نفس ** بهر آزار و حیای هیچ کس‌‌
  • Mirror and balance are noble touchstones: if thou do service (sue) to them for two hundred years,
  • آینه و میزان محکهای سنی ** گر دو صد سالش تو خدمتها کنی‌‌
  • Saying, ‘Conceal the truth for my sake, display the surplus and do not display the deficiency,’
  • کز برای من بپوشان راستی ** بر فزون بنما و منما کاستی‌‌
  • They will say to thee, ‘Do not laugh at thy beard and moustache: mirror and balance, and then deceit and (hypocritical) advice!
  • اوت گوید ریش و سبلت بر مخند ** آینه و میزان و آن گه ریو و پند
  • Since God has raised us up in order that by means of us it may be possible to know the truth, 3550
  • چون خدا ما را برای آن فراخت ** که به ما بتوان حقیقت را شناخت‌‌
  • If this do not happen (if we fail to display the truth), what worth have we, O young man? How shall we become a standard for the face of the fair?’
  • این نباشد ما چه ارزیم ای جوان ** کی شویم آیین روی نیکوان‌‌
  • But (said the Prophet) slip the mirror (back) into the cloth, if (Divine) illumination has made thy breast a Sinai.”
  • لیک در کش در نمد آیینه را ** گر تجلی کرد سینا سینه را
  • He (Zayd) said, “Why, shall the Sun of the Truth and the Sun of Eternity be contained any wise under the armpit?
  • گفت آخر هیچ گنجد در بغل ** آفتاب حق و خورشید ازل‌‌
  • It bursts asunder both imposture (daghal) and armpit (baghal); in its presence neither madness nor (soundness of) understanding remains.”
  • هم دغل را هم بغل را بر درد ** نه جنون ماند به پیشش نه خرد
  • He (the Prophet) said, “When thou layest one finger on an eye, thou seest the world empty of the sun. 3555
  • گفت یک اصبع چو بر چشمی نهی ** بیند از خورشید عالم را تهی‌‌
  • One finger-tip becomes a veil over the moon—and this is a symbol of the King's covering—
  • یک سر انگشت پرده‌‌ی ماه شد ** وین نشان ساتری الله شد
  • So that the (whole) world may be covered (hidden from view) by a single point, and the sun be eclipsed by a splinter.”
  • تا بپوشاند جهان را نقطه‌‌ای ** مهر گردد منکسف از سقطه‌‌ای‌‌
  • Close thy lips and gaze on the depth of the sea (within thee): God made the sea subject to man,
  • لب ببند و غور دریایی نگر ** بحر را حق کرد محکوم بشر
  • Even as the fountains of Salsabíl and Zanjabíl are under the control of the exalted ones of Paradise.
  • همچو چشمه‌‌ی سلسبیل و زنجبیل ** هست در حکم بهشتی جلیل‌‌
  • The four rivers of Paradise are under our control; this is not (by) our might, ’tis (by) the command of God: 3560
  • چار جوی جنت اندر حکم ماست ** این نه زور ما ز فرمان خداست‌‌
  • We keep them flowing wheresoever we will, like magic (which takes its course) according to the desire of the magicians,
  • هر کجا خواهیم داریمش روان ** همچو سحر اندر مراد ساحران‌‌
  • Just as these two flowing eye-fountains (the two eyes) are under the control of the heart and subject to the command of the spirit.
  • همچو این دو چشمه‌‌ی چشم روان ** هست در حکم دل و فرمان جان‌‌
  • If it (the heart) will, they turn towards poison and the snake, and if it will, they turn to (edifying) consideration.
  • گر بخواهد رفت سوی زهر و مار ** ور بخواهد رفت سوی اعتبار
  • If it will, they turn to sensuous things, and if it will, they turn to things clothed (in the forms of thought and phantasy).
  • گر بخواهد سوی محسوسات رفت ** ور بخواهد سوی ملبوسات رفت‌‌
  • If it will, they advance towards universals, and if it will, they remain in bondage to particulars. 3565
  • گر بخواهد سوی کلیات راند ** ور بخواهد حبس جزویات ماند
  • Similarly all the five senses are passing (in movement) according to the will and command of the heart, like the spool (in the hand of a weaver).
  • همچنین هر پنج حس چون نایزه ** بر مراد و امر دل شد جایزه‌‌
  • All the five senses are moving and trailing their skirts (sweeping along) in whatever direction the heart indicates to them.
  • هر طرف که دل اشارت کردشان ** می‌‌رود هر پنج حس دامن کشان‌‌
  • Hand and foot are plainly under command of the heart, like the staff in the hand of Moses.
  • دست و پا در امر دل اندر ملا ** همچو اندر دست موسی آن عصا
  • If the heart will, at once the foot begins to dance, or flees from defect towards increase.
  • دل بخواهد پا در آید زو به رقص ** یا گریزد سوی افزونی ز نقص‌‌
  • If the heart will, the hand comes to terms with the fingers to write a book. 3570
  • دل بخواهد دست آید در حساب ** با اصابع تا نویسد او کتاب‌‌
  • The hand remains in (the grasp of) a hidden hand: it (the hidden hand) within has set the body outside (as its instrument).
  • دست در دست نهانی مانده است ** او درون تن را برون بنشانده است‌‌
  • If it (the hidden hand) will, it (the external hand) becomes a snake to the enemy; and if it will, it becomes a helper to the friend;
  • گر بخواهد بر عدو ماری شود ** ور بخواهد بر ولی یاری شود
  • And if it will, a spoon in food; and if it will, a mace weighing ten maunds.
  • ور بخواهد کفچه‌‌ای در خوردنی ** ور بخواهد همچو گرز ده منی‌‌
  • I wonder what the heart is saying to them (the members of the body). ’Tis a marvelous connexion, a marvellous hidden link.
  • دل چه می‌‌گوید بدیشان ای عجب ** طرفه وصلت طرفه پنهانی سبب‌‌
  • Surely the heart has gotten the seal of Solomon, so that it has pulled the reins of (exerted control over) the five senses. 3575
  • دل مگر مهر سلیمان یافته ست ** که مهار پنج حس بر تافته ست‌‌
  • Five external senses are easy for it to manage, five internal senses (faculties) are under its command.
  • پنج حسی از برون میسور او ** پنج حسی از درون مأمور او
  • There are ten senses and seven limbs (of the body) et cetera: count over (to yourself) what is not mentioned (here).
  • ده حس است و هفت اندام و دگر ** آن چه اندر گفت ناید می‌‌شمر
  • O heart, since thou art a Solomon in empire, cast thy seal-ring (powerful spell) upon peri and demon.
  • چون سلیمانی دلا در مهتری ** بر پری و دیو زن انگشتری‌‌
  • If in this kingdom thou art free from deceit, the three demons will not take the seal out of thy hand;
  • گر در این ملکت بری باشی ز ریو ** خاتم از دست تو نستاند سه دیو
  • After that, thy name will conquer the world: the two worlds (will be) ruled by thee like thy body. 3580
  • بعد از آن عالم بگیرد اسم تو ** دو جهان محکوم تو چون جسم تو
  • And if the demon take the seal off thy hand, thy kingdom is past, thy fortune is dead;
  • ور ز دستت دیو خاتم را ببرد ** پادشاهی فوت شد بختت بمرد
  • After that, O servants (of God), “O sorrow!” is your inevitable doom till the day when ye are gathered together (for Judgement).
  • بعد از آن یا حسرتا شد یا عباد ** بر شما محتوم تا یوم التناد
  • And if thou art denying thy deceit, how wilt thou save thy soul from the scales and the  mirror?
  • مکر خود را گر تو انکار آوری ** از ترازو و آینه کی جان بری‌‌
  • How suspicion was thrown upon Luqmán by the slaves and fellow-servants who said that he had eaten the fresh fruit which they were bringing (to their master).
  • متهم کردن غلامان و خواجه‌‌تاشان مر لقمان را که آن میوه‌‌های ترونده که می‌‌آوردیم او خورده است‌‌
  • In the eyes of his master, amongst (in comparison with) the (other) slaves, Luqmán was despicable on account of his body (outward aspect).
  • بود لقمان پیش خواجه‌‌ی خویشتن ** در میان بندگانش خوار تن‌‌
  • He (the master) used to send the slaves to the garden, that fruit might come (be brought to him) for his pleasure. 3585
  • می‌‌فرستاد او غلامان را به باغ ** تا که میوه آیدش بهر فراغ‌‌
  • Amongst the slaves Luqmán was (despised) like a parasite; (he was) full of (spiritual) ideas, dark-complexioned as night.
  • بود لقمان در غلامان چون طفیل ** پر معانی تیره صورت همچو لیل‌‌
  • Those slaves, being impelled by greed, ate the whole of the fruit with enjoyment,
  • آن غلامان میوه‌‌های جمع را ** خوش بخوردند از نهیب طمع را
  • And told their master that Luqmán had eaten it, (whereupon) the master became bitter and sorely displeased with Luqmán.
  • خواجه را گفتند لقمان خورد آن ** خواجه بر لقمان ترش گشت و گران‌‌
  • When Luqmán inquired (and ascertained) the cause (of this), he opened his lips to reproach his master.
  • چون تفحص کرد لقمان از سبب ** در عتاب خواجه‌‌اش بگشاد لب‌‌
  • “O sire,” said Luqmán, “an unfaithful servant is not approved in the sight of God. 3590
  • گفت لقمان سیدا پیش خدا ** بنده‌‌ی خاین نباشد مرتضا