English    Türkçe    فارسی   

2
477-486

  • آن چه چشم است آن که بیناییش نیست ** ز امتحانها جز که رسواییش نیست‏
  • O ne biçim gözdür ki görmez, sınamalarda ancak rüsvay olur!
  • سهو باشد ظنها را گاه گاه ** این چه ظن است این که کور آمد ز راه‏
  • Zanlarda bazen hata olur; fakat bu ne biçim zandır ki yoldan kör olarak gelmektedir!
  • دیده آ بر دیگران نوحه‏گری ** مدتی بنشین و بر خود می‏گری‏
  • Ey başkalarına ağlayan göz, gel, bir müddetçik otur da kendine ağla!
  • ز ابر گریان شاخ سبز و تر شود ** ز آنکه شمع از گریه روشن‏تر شود 480
  • Dal, ağlayan buluttan yeşerir, tazeleşir. Çünkü mum, ağlamakla daha aydın bir hale gelir.
  • هر کجا نوحه کنند آن جا نشین ** ز آنکه تو اولیتری اندر حنین‏
  • Nerde ağlıyorlarsa orda otur, çünkü sen, ağlamaya daha lâyıksın!
  • ز آن که ایشان در فراق فانی‏اند ** غافل از لعل بقای کانی‏اند
  • EKSIK
  • ز آن که بر دل نقش تقلید است بند ** رو به آب چشم بندش را برند
  • Çünkü gönülde taklit nakşı var; yürü bendini gözyaşıyla yık!
  • ز آن که تقلید آفت هر نیکویی است ** که بود تقلید اگر کوه قوی است‏
  • Taklit, her iyiliğin afetidir. Sağlam bir dağ bile hakikatte samandan ibarettir.
  • گر ضریری لمترست و تیز خشم ** گوشت پاره‏ش دان چو او را نیست چشم‏ 485
  • Köre; kuvvetli ve tez kızar olsa bile bir et parçasıdır, gözü yok!
  • گر سخن گوید ز مو باریکتر ** آن سرش را ز آن سخن نبود خبر
  • Kıldan ince söz söylese bile gönlünün, o sözden haberi olmaz.