-
نیز روزی با خدا زاری نکرد ** یا ربی نامد ازو روزی بدرد
- Bu zalim, bir gün bile Allah’a yüz tutup ağlamadı, inlemedi. Ağzından bir kerecik olsun aşkla, dertle “Yarabbi” sözü çıkmadı.
-
کای خدا خصم مرا خشنود کن ** گر منش کردم زیان تو سود کن
- “Allah’ım, düşmanımı hoşnut et. Ben bir ziyankârlıkta bulundum ama sen onu kâra tebdil eyle.
-
گر خطا کشتم دیت بر عاقله‌ست ** عاقله‌ی جانم تو بودی از الست 2470
- Yanlışlıkla bir adam öldürdüysem diyetini vermek, akrabama düşer. Elest gününden beri benim canıma yakın olan sensin” demedi.
-
سنگ می‌ندهد به استغفار در ** این بود انصاف نفس ای جان حر
- Ey hür can, sen ona tövbe etmesi, yargılanma dilemesi için inci verirsin de o sana taş bile vermez… İşte nefsin insafı!
-
برون رفتن به سوی آن درخت
- Halkın o ağacın dibine gitmesi
-
چون برون رفتند سوی آن درخت ** گفت دستش را سپس بندید سخت
- Halk, şehirden çıkıp o ağca doğru gidince Davut, “Önce ellerini bağlayın şu zalimin de
-
تا گناه و جرم او پیدا کنم ** تا لوای عدل بر صحرا زنم
- Sonra suçunu meydana koyalım, adalet bayrağını ovaya dikelim” dedi.
-
گفت ای سگ جد او را کشته‌ای ** تو غلامی خواجه زین رو گشته‌ای
- Sonra dedi ki: Ey köpek, sen bu adamın atasını öldürdün. Sen o zatın kölesiydin, bu yüzden onun kanına girdin.
-
خواجه را کشتی و بردی مال او ** کرد یزدان آشکارا حال او 2475
- Efendini öldürüp malını, mülkünü zapt ettin. Fakat Allah bunu meydana çıkardı.
-
آن زنت او را کنیزک بوده است ** با همین خواجه جفا بنموده است
- Karın yok mu? Onun cariyesiydi. Onunla birleştin de bu kötü işi yaptın.
-
هر چه زو زایید ماده یا که نر ** ملک وارث باشد آنها سر بسر
- Ondan erkek, dişi… Ne doğduysa hepsine mirasçı bu adamdır.