English    Türkçe    فارسی   

3
148-172

  • پس بیفتادند و خفتند آن همه ** وان گرسنه چون شبان اندر رمه
  • Then they all fell down and slept, but the hungry one (was awake) like the shepherd in the flock.
  • دید پیلی سهمناکی می‌رسید ** اولا آمد سوی حارس دوید
  • He saw a frightful elephant approaching: first she came and ran towards him who was keeping guard.
  • بوی می‌کرد آن دهانش را سه بار ** هیچ بویی زو نیامد ناگوار 150
  • She smelt his mouth thrice: no disagreeable smell came from it.
  • چند باری گرد او گشت و برفت ** مر ورا نازرد آن شه‌پیل زفت
  • She paced round him several times and went off: the huge queen-elephant did him no hurt.
  • مر لب هر خفته‌ای را بوی کرد ** بوی می‌آمد ورا زان خفته مرد
  • She smelt the lips of every sleeper, and the smell (of her young one's flesh) was coming to her from each of those slumbering men.
  • از کباب پیل‌زاده خورده بود ** بر درانید و بکشتش پیل زود
  • He (each man) had eaten of the roasted flesh of the young elephant: the (mother) elephant quickly tore him to pieces and killed him.
  • در زمان او یک بیک را زان گروه ** می‌درانید و نبودش زان شکوه
  • At once she set about rending the people of that company one by one, and she had no awe of (doing) it.
  • بر هوا انداخت هر یک را گزاف ** تا همی‌زد بر زمین می‌شد شکاف 155
  • She tossed each one in the air recklessly, so that he dashed on the earth and was cloven asunder.
  • ای خورنده‌ی خون خلق از راه برد ** تا نه آرد خون ایشانت نبرد
  • O drinker of the people's blood, begone from the way, lest their blood wage war against thee.
  • مال ایشان خون ایشان دان یقین ** زانک مال از زور آید در یمین
  • Know for sure that their property is (as) their blood, because property comes into one's hand (is acquired) by strength (of body).
  • مادر آن پیل‌بچگان کین کشد ** پیل بچه‌خواره را کیفر کشد
  • The mother of those young elephants will exact vengeance: (her) retribution will slay him that eats the young elephant.
  • پیل‌بچه می‌خوری ای پاره‌خوار ** هم بر آرد خصم پیل از تو دمار
  • O eater of bribes, thou eatest the young elephant: from thee too the Master of the elephant will wring the breath.
  • بوی رسوا کرد مکر اندیش را ** پیل داند بوی طفل خویش را 160
  • The smell put to shame the deviser of fraud: the elephant knows the smell of her child.
  • آنک یابد بوی حق را از یمن ** چون نیابد بوی باطل را ز من
  • He that perceives the smell of God from (distant) Yemen, how should not he perceive the smell of falsehood from me?
  • مصطفی چون برد بوی از راه دور ** چون نیابد از دهان ما بخور
  • Inasmuch as Mustafá (Mohammed) smelt (this) from far away, how should not he smell the odour from our mouths?
  • هم بیابد لیک پوشاند ز ما ** بوی نیک و بد بر آید بر سما
  • He does smell it, but he conceals (the fact) from us: the good and bad smells go up to Heaven.
  • تو همی‌خسپی و بوی آن حرام ** می‌زند بر آسمان سبزفام
  • Thou art sleeping, and (meanwhile) the smell of that unlawful deed (of thine) is beating on the azure sky.
  • همره انفاس زشتت می‌شود ** تا به بوگیران گردون می‌رود 165
  • It accompanies thy foul breaths, it ascends to the smellers (examiners) in the celestial sphere.
  • بوی کبر و بوی حرص و بوی آز ** در سخن گفتن بیاید چون پیاز
  • The smell of pride and the smell of greed and the smell of concupiscence will become, in speaking, like (the smell of) onions.
  • گر خوری سوگند من کی خورده‌ام ** از پیاز و سیر تقوی کرده‌ام
  • If thou take oath, saying, “When have I eaten them? I have abstained from onions and garlic,”
  • آن دم سوگند غمازی کند ** بر دماغ همنشینان بر زند
  • The breath of thy oath will inform (against thee) and will strike upon the noses of those who sit beside thee.
  • پس دعاها رد شود از بوی آن ** آن دل کژ می‌نماید در زبان
  • Prayers, then, are rejected because of the smell thereof: the corrupt heart shows in the tongue.
  • اخسا آید جواب آن دعا ** چوب رد باشد جزای هر دغا 170
  • The answer to such a prayer is “Get ye gone”: the requital for every knave is the cudgel of repulse.
  • گر حدیثت کژ بود معنیت راست ** آن کژی لفظ مقبول خداست
  • (But) if thy words be wrong and thy meaning right, that wrongness of expression is acceptable to God.
  • بیان آنک خطای محبان بهترست از صواب بیگانگان بر محبوب
  • Explaining that in the sight of the Beloved a fault committed by lovers is better than the correctness of strangers.
  • آن بلال صدق در بانگ نماز ** حی را هی همی‌خواند از نیاز
  • The veracious Bilál in (uttering) the call to prayer used, from ardent feeling, to pronounce hayya as hayya,