English    Türkçe    فارسی   

4
338-362

  • خاصه چشم دل آن هفتاد توست ** وین دو چشم حس خوشه‌چین اوست
  • Especially the eye of the heart (the spiritual eye), which is seventy-fold and of which these two sensible eyes are (only) the gleaners.
  • ای دریغا ره‌زنان بنشسته‌اند ** صد گره زیر زبانم بسته‌اند
  • Oh, alas, the highwaymen are seated (and lying in wait for me): they have tied a hundred knots beneath my tongue.
  • پای‌بسته چون رود خوش راهوار ** بس گران بندیست این معذور دار 340
  • How should the smooth-paced horse move well, when his leg is tied? This is a very heavy chain: hold me excused!
  • این سخن اشکسته می‌آید دلا ** کین سخن درست غیرت آسیا
  • These words (of mine) are coming (forth) brokenly, O heart; for these words are pearls, and (the Divine) jealousy is the mill (which breaks them);
  • در اگر چه خرد و اشکسته شود ** توتیای دیده‌ی خسته شود
  • (But), though the pearls be broken into small fragments, they become tutty (collyrium) for the sore eye (of the spirit).
  • ای در از اشکست خود بر سر مزن ** کز شکستن روشنی خواهی شدن
  • O pearl, do not beat thy head (in grief) at thy being broken, for through being broken thou wilt become (radiant) light.
  • همچنین اشکسته بسته گفتنیست ** حق کند آخر درستش کو غنیست
  • It (the word) has to be uttered thus brokenly and in bandages: God, who is Self-sufficient, will make it whole at last.
  • گندم ار بشکست و از هم در سکست ** بر دکان آمد که نک نان درست 345
  • If wheat is broken and torn asunder (in the mill), it appears in the (baker’s) shop, saying, “Look! a perfect loaf!”
  • تو هم ای عاشق چو جرمت گشت فاش ** آب و روغن ترک کن اشکسته باش
  • “Thou too, O lover, since thy crime has become manifest, abandon water and oil (specious varnish) and be broken (contrite).
  • آنک فرزندان خاص آدم‌اند ** نفحه‌ی انا ظلمنا می‌دمند
  • Those who are the elect children of Adam sigh forth (the confession), ‘verily we have done wrong.’
  • حاجت خود عرضه کن حجت مگو ** هم‌چو ابلیس لعین سخت‌رو
  • Submit thy petition, do not argue like the accursed hard- faced (impudent) Iblis.
  • سخت‌رویی گر ورا شد عیب‌پوش ** در ستیز و سخت‌رویی رو بکوش
  • If impudence concealed his fault, go, exert thyself in (showing) obstinacy and impudence!
  • آن ابوجهل از پیمبر معجزی ** خواست هم‌چون کینه‌ور ترکی غزی 350
  • Abu Jahl, like a vindictive Ghuzz Turcoman, demanded a miracle from the Prophet;
  • لیک آن صدیق حق معجز نخواست ** گفت این رو خود نگوید جز که راست
  • But that Siddiq of God (Abu Bakr) did not crave a miracle: he said, ‘Verily, this face speaks naught but truth.’
  • کی رسد هم‌چون توی را کز منی ** امتحان هم‌چو من یاری کنی
  • How should it beseem one like thee, from egoism, to make trial of a beloved like me?”
  • گفتن آن جهود علی را کرم الله وجهه کی اگر اعتماد داری بر حافظی حق از سر این کوشک خود را در انداز و جواب گفتن امیرالمومنین او را
  • How the Jew said to ‘Alí, may God honour his person, "If thou hast confidence in God's protection, cast thyself down from the top of this kiosk"; and how the Prince of the Faithful answered him.
  • مرتضی را گفت روزی یک عنود ** کو ز تعظیم خدا آگه نبود
  • One day a contumacious man, who was ignorant of the reverence due to God, said to Murtazá (‘Alí),
  • بر سر بامی و قصری بس بلند ** حفظ حق را واقفی ای هوشمند
  • On the top of an exceedingly high terrace or pavilion, “Art thou conscious of God's protection, O intelligent man?”
  • گفت آری او حفیظست و غنی ** هستی ما را ز طفلی و منی 355
  • “Yes,” he replied; “He is the Protector and the Self-sufficient for (preserving) my existence from (the time of) infancy and conception.”
  • گفت خود را اندر افکن هین ز بام ** اعتمادی کن بحفظ حق تمام
  • He (the Jew) said, “Come, cast thyself down from the roof, put an entire confidence in the protection of God,
  • تا یقین گرددمرا ایقان تو ** و اعتقاد خوب با برهان تو
  • So that thy sure faith and thy goodly proven conviction may become evident to me.”
  • پس امیرش گفت خامش کن برو ** تا نگردد جانت زین جرات گرو
  • Then the Prince said to him, “Be silent, go, lest for this boldness thy soul be pawned (given over to perdition).”
  • کی رسد مر بنده را که با خدا ** آزمایش پیش آرد ز ابتلا
  • How is it right for a servant (of God) to venture on an experiment with God by making trial (of Him)?
  • بنده را کی زهره باشد کز فضول ** امتحان حق کند ای گیج گول 360
  • How should a servant (of God) have the stomach vaingloriously to put Him to the test, O mad fool?
  • آن خدا را می‌رسد کو امتحان ** پیش آرد هر دمی با بندگان
  • To God (alone) belongs that (right), who brings forward a test for His servants at every moment,
  • تا به ما ما را نماید آشکار ** که چه داریم از عقیده در سرار
  • In order that He may show us plainly to ourselves (and reveal) what beliefs we hold in secret.