گفت از سختی تنم را می‌خورد ** کس کسی را کسوه زین سان آورد

Dedi ki: Kabalığından bedenimi yiyor. Kimse kimseye bu çeşit elbise verir mi?

گفت ای زن یک سالت می‌کنم ** مرد درویشم همین آمد فنم

Kocası, a kadın dedi, sana bir sorum var: Yoksul adamım ben, elimden bu geliyor.

این درشتست و غلیظ و ناپسند ** لیک بندیش ای زن اندیشه‌مند 1765

Doğru, bu çok kaba, çok çirkin, fakat ey düşünceli kadın, bir düşün.

این درشت و زشت‌تر یا خود طلاق ** این ترا مکروه‌تر یا خود فراق

Bu mu daha kötü, yoksa boşanmak mı? Bu mu sana daha kötü geliyor ,yoksa ayrılık mı?

هم‌چنان ای خواجه‌ی تشنیع زن ** از بلا و فقر و از رنج و محن

Ey kınayıp duran belâ, yoksulluk, eziyet ve mihnet de böyledir işte.

لا شک این ترک هوا تلخی‌دهست ** لیک از تلخی بعد حق بهست

Şüphe yok ki heva ve hevesi terk etmek acıdır ama Allahdan uzak olma acılığından elbette daha iyidir.

گر جهاد و صوم سختست و خشن ** لیک این بهتر ز بعد ممتحن

Savaş ve oruç güçtür, çetindir. Fakat bu güçlük ve çetinlik, Allahnın, kulu kendinden uzaklaştırmasından, böyle bir derde uğratmasından yeğdir.

رنج کی ماند دمی که ذوالمنن ** گویدت چونی تو ای رنجور من 1770

İhsan ve lûtuflar ıssı Allah, bir gün, ey benim hastam, ey benim mihnetime uğrayan kul, nasılsın? derse hiç zahmet ve eziyet kalır mı?

ور نگوید کت نه آن فهم و فن است ** لیک آن ذوق تو پرسش کردنست

Hattâ böyle demese bile, böyle dediğini duymasan, anlamasan bile senin o zevkin yok mu? Allah’nın senin hatırını sormasıdır işte.

آن ملیحان که طبیبان دل‌اند ** سوی رنجوران به پرسش مایل‌اند

Gönül hekimleri olan güzeller, hastaların hatırını sormaya düşkündürler.