English    Türkçe    فارسی   

1
1192-1201

  • Albeit the enemy speak to thee in friendly wise, know (his words to be) the snare, though he speak to thee of the grain (bait).
  • دشمن ار چه دوستانه گویدت ** دام دان گر چه ز دانه گویدت‌‌
  • If he give thee some candy, regard it as poison; if he do a kindness to thy body, regard it as cruelty.
  • گر ترا قندی دهد آن زهر دان ** گر به تن لطفی کند آن قهر دان‌‌
  • When the (Divine) destiny comes to pass, you see naught but the skin (outward appearance): you do not distinguish enemies from friends.
  • چون قضا آید نبینی غیر پوست ** دشمنان را باز نشناسی ز دوست‌‌
  • Since the case is thus, begin humble supplication; set about lamenting and glorifying (God) and fasting. 1195
  • چون چنین شد ابتهال آغاز کن ** ناله و تسبیح و روزه ساز کن‌‌
  • Lament continually, crying, “O Thou who well knowest the hidden things, do not crush us beneath the stone of evil contrivance.
  • ناله می‌‌کن کای تو علام الغیوب ** زیر سنگ مکر بد ما را مکوب‌‌
  • O Creator of the lion, if we have wrought currishness, do not set the lion (to spring) on us from this covert.
  • گر سگی کردیم ای شیر آفرین ** شیر را مگمار بر ما زین کمین‌‌
  • Do not give to sweet water the form of fire, do not put upon fire the form of water.
  • آب خوش را صورت آتش مده ** اندر آتش صورت آبی منه‌‌
  • When Thou makest (us) drunken with the wine of Thy wrath, Thou givest to things non-existent the form of existence.”
  • از شراب قهر چون مستی دهی ** نیستها را صورت هستی دهی‌‌
  • What is (this) drunkenness? That which binds (prevents) the eye from (true) eyesight, so that a (common) stone appears a jewel, and wool (pashm) a jasper (yashm). 1200
  • چیست مستی بند چشم از دید چشم ** تا نماید سنگ گوهر پشم یشم‌‌
  • What is (this) drunkenness? The perversion of the senses, the change of tamarisk-wood into sandal-wood in the (perverted) sight.
  • چیست مستی حسها مبدل شدن ** چوب گز اندر نظر صندل شدن‌‌
  • Story of the hoopoe and Solomon, showing that when the Divine destiny comes to pass, clear eyes are sealed.
  • قصه‌‌ی هدهد و سلیمان در بیان آن که چون قضا آید چشمهای روشن بسته شود