English    Türkçe    فارسی   

2
23-32

  • Go, seek at once the friend of God: when you have done so, God is your friend.
  • رو بجو یار خدایی را تو زود ** چون چنان کردی خدا یار تو بود
  • He who has fixed his gaze upon seclusion (and made it his object), after all ’tis from the friend (of God) that he has learned that (lesson).
  • آن که در خلوت نظر بر دوخته ست ** آخر آن را هم ز یار آموخته ست‏
  • One must seclude one's self from strangers, (but) not from the friend: the fur-coat is for winter, not for spring. 25
  • خلوت از اغیار باید نه ز یار ** پوستین بهر دی آمد نه بهار
  • (If) the intellect is paired with another intellect, light increases and the way becomes plain;
  • عقل با عقل دگر دو تا شود ** نور افزون گشت و ره پیدا شود
  • (But if) the fleshly soul makes merry with another fleshly soul, darkness increases, the way becomes hidden.
  • نفس با نفس دگر خندان شود ** ظلمت افزون گشت و ره پنهان شود
  • The friend is thine eye, O huntsman: keep him pure from (unsoiled by) sticks and straws.
  • یار چشم تست ای مرد شکار ** از خس و خاشاک او را پاک دار
  • Beware! Do not make a dust with thy tongue's broom, do not make a present of rubbish to thine eye.
  • هین به جاروب زبان گردی مکن ** چشم را از خس ره آوردی مکن‏
  • Since the true believer is a mirror for the true believer, his face is safe from defilement. 30
  • چون که مومن آینه‏ی مومن بود ** روی او ز آلودگی ایمن بود
  • The friend is a mirror for the soul in sorrow: breathe not on the face of the mirror, O my soul!
  • یار آیینه ست جان را در حزن ** در رخ آیینه‏ای جان دم مزن‏
  • Lest it cover its face to (conceal itself from) thee at once, thou must swallow (suppress) thy breath at every moment.
  • تا نپوشد روی خود را در دمت ** دم فرو خوردن بباید هر دمت‏