English    Türkçe    فارسی   

2
3536-3545

  • When I have appetite for fifty loaves, and you for (no more than) six scones, we are not equivalent.
  • چون مرا پنجاه نان هست اشتهی ** مر ترا شش گرده هم دستیم نی‏
  • You may be tired by ten rak‘as (of prayer), I may not be worn thin by five hundred.
  • تو به ده رکعت نماز آیی ملول ** من به پانصد در نیایم در نحول‏
  • One goes bare-foot (all the way) to the Ka‘ba, and one becomes beside himself (with exhaustion in going) as far as the mosque.
  • آن یکی تا کعبه حافی می‏رود ** و آن یکی تا مسجد از خود می‏شود
  • One in utter self-devotion gives his life, one is agonised at giving a single loaf.
  • آن یکی در پاکبازی جان بداد ** وین یکی جان کند تا یک نان بداد
  • This mean belongs to (the realm of) the finite, for that (finite) has a beginning and end. 3540
  • این وسط در با نهایت می‏رود ** که مرا آن را اول و آخر بود
  • A beginning and end are necessary in order that the mean or middle (point) between them may be conceived in imagination.
  • اول و آخر بباید تا در آن ** در تصور گنجد اوسط یا میان‏
  • Inasmuch as the infinite has not (these) two limits, how should the mean be applicable to it?
  • بی‏نهایت چون ندارد دو طرف ** کی بود او را میانه منصرف‏
  • No one has shown it to have beginning or end. He (God) said, ‘If the sea were to become ink for it (the Word of God)…’
  • اول و آخر نشانش کس نداد ** گفت لو کان له البحر مداد
  • If the Seven Seas should become entirely ink, (still) there is no hope of coming to an end.
  • هفت دریا گر شود کلی مداد ** نیست مر پایان شدن را هیچ امید
  • If orchards and forests should become pens altogether, there would never be any decrease in this Word. 3545
  • باغ و بیشه گر بود یک سر قلم ** زین سخن هرگز نگردد هیچ کم‏