English    Türkçe    فارسی   

6
444-453

  • I shall turn my face to the grave at the last: ’tis better that I should make friends with the One (God).
  • رو بخواهم کرد آخر در لحد  ** آن به آید که کنم خو با احد 
  • Since my jaw will (ultimately) be bound up, O worshipful one, ’tis better that I should jaw little (now). 445
  • چو زنخ را بست خواهند ای صنم  ** آن به آید که زنخ کمتر زنم 
  • O thou who hast learned to wear a gold-embroidered robe and a belt, at the last there is (only) the unsewn garment for thee (to wear).
  • ای بزربفت و کمر آموخته  ** آخرستت جامه‌ی نادوخته 
  • We shall turn our faces to the earth whence we have sprung: why (then) have we fixed our hearts on creatures devoid of constancy (permanence)?
  • رو به خاک آریم کز وی رسته‌ایم  ** دل چرا در بی‌وفایان بسته‌ایم 
  • The four ‘natures’ are our ancestors and kinsfolk from of old, (yet) we have fixed our hopes on a borrowed (temporary) kinship.
  • جد و خویشانمان قدیمی چار طبع  ** ما به خویشی عاریت بستیم طمع 
  • During (many) years the body of Man had companionship and intimacy with the elements.
  • سالها هم‌صحبتی و هم‌دمی  ** با عناصر داشت جسم آدمی 
  • His spirit, indeed, is from the (world of) souls and intelligences, (but) the spirit has forsaken its origins. 450
  • روح او خود از نفوس و از عقول  ** روح اصول خویش را کرده نکول 
  • From the pure souls and intelligences there is coming to the spirit a letter, saying, ‘O faithless one,
  • از عقول و از نفوس پر صفا  ** نامه می‌آید به جان کای بی‌وفا 
  • Thou hast found (some) miserable five-day friends and hast turned thy face away from thy friends of old.’
  • یارکان پنج روزه یافتی  ** رو ز یاران کهن بر تافتی 
  • Although the children are happy in their play, (yet) at nightfall they are dragged off and taken home.
  • کودکان گرچه که در بازی خوشند  ** شب کشانشان سوی خانه می‌کشند