هر چه روزی داد و ناداد آیدم ** او ز اول گفته تا یاد آیدم‌‌

Rızkını vereyim, vermeyeyim... Benim enisimdi. İlk söylenen sözlerden onu hatırlarım benimle ezelî bir âşinadır.

طوطیی کاید ز وحی آواز او ** پیش از آغاز وجود آغاز او

O öyle bir duduydu ki sesi, vahiden gelirdi; varlığı varlık meydana gelmeden önceydi.

اندرون تست آن طوطی نهان ** عکس او را دیده تو بر این و آن‌‌

O dudu, senin içinde gizlidir. Sen, şunda bunda onun aksini görmüşsün.

می‌‌برد شادیت را تو شاد از او ** می‌‌پذیری ظلم را چون داد از او

O, kuş senin neşeni alır, fakat yine sen ondan neşelenirsin. Onun yaptığı zulmü, adalet gibi kabul edersin.

ای که جان را بهر تن می‌‌سوختی ** سوختی جان را و تن افروختی‌‌ 1720

Ey ten uğruna canını yakıp duran! Canını yaktın, tenini aydınlattın.

سوختم من سوخته خواهد کسی ** تا ز من آتش زند اندر خسی‌‌

Ben yandım, kavını tutuşturmak isteyen bana gelsin, benden tutuştursun da çerçöpü alevlensin, yaksın!

سوخته چون قابل آتش بود ** سوخته بستان که آتش کش بود

Kav, ateş alma kabiliyetindendir, şu halde ateşi cezbeden kavı al!

ای دریغا ای دریغا ای دریغ ** کانچنان ماهی نهان شد زیر میغ‌‌

Vah vah vah; yazıklar olsun... öyle bir ay bulut altına girdi!

چون زنم دم کاتش دل تیز شد ** شیر هجر آشفته و خون ریز شد

Nasıl bahsedeyim? Gönül ateşi şiddetle alevlendi; ayrılık aslanı çıldırdı, kan döker bir hale geldi.

آن که او هوشیار خود تند است و مست ** چون بود چون او قدح گیرد به دست‌‌ 1725

Ayıkken bile titiz ve sarhoş olan, kadehi ele alınca nasıl olur?