دست‌‌بوسش چون رسید از پادشاه ** گر گزیند بوس پا باشد گناه‌‌

Bir kimseye padişaha elini öpmek fırsatı düşer de o, ayağını öperse bu, suçtur.

گر چه سر بر پا نهادن خدمت است ** پیش آن خدمت خطا و زلت است‌‌

Her ne kadar ayağa baş koymak da bir yakınlıktır, fakat el öpme yakınlığına nispetle hatadır, düşkünlüktür.

شاه را غیرت بود بر هر که او ** بو گزیند بعد از آن که دید رو 1770

Padişah, birisi yüzünü gördükten sonra başkasına meylederse kıskanır.

غیرت حق بر مثل گندم بود ** کاه خرمن غیرت مردم بود

Tanrı’nın gayreti buğdaya benzer, harmandaki saman da insanların kıskançlığıdır.

اصل غیرتها بدانید از اله ** آن خلقان فرع حق بی‌‌اشتباه‌‌

Kıskançlıkların aslını haktan bilin. Halkın kıskançlıkları, şüphe yok ki Tanrı kıskançlığının fer’idir.

شرح این بگذارم و گیرم گله ** از جفای آن نگار ده دله‌‌

Bunu anlatmayı bırakayım da o, on gönüllü hercai sevgilinin cefasından şikâyet edeyim.

نالم ایرا ناله‌‌ها خوش آیدش ** از دو عالم ناله و غم بایدش‌‌

Feryat edeyim, çünkü feryat ve figanlar, hoşuna gidiyor. İki âlemden de ona ancak feryat ve figan lâzım.

چون ننالم تلخ از دستان او ** چون نیم در حلقه‌‌ی مستان او 1775

Onun macerasından acı acı nasıl feryat etmeyeyim ki sarhoşlarının halkasına dahil değilim.

چون نباشم همچو شب بی‌‌روز او ** بی‌‌وصال روی روز افروز او

Onun gözünden ayrı, güne gün katan yüzünün vuslatından mahrum bir haldeyken nasıl gece gibi kapkara olmam?

ناخوش او خوش بود در جان من ** جان فدای یار دل رنجان من‌‌

Onun hoş olmayan şeyi de benim canıma hoş geliyor. O gönül inciten sevgilime canım feda olsun!