هر که چون هندوی بد سودایی است ** روز عرضش نوبت رسوایی است‌‌

O görünüş günü; Hindû gibi yüzü kapkara olan kişiye rüsvay olmak nöbetinin gelip çattığı gündür,

چون ندارد روی همچون آفتاب ** او نخواهد جز شبی همچون نقاب‌‌

Yüzü güneş gibi olmayan, ancak yüzünü peçe gibi örten geceyi ister.

برگ یک گل چون ندارد خار او ** شد بهاران دشمن اسرار او 2920

Dikeninde bir gül yaprağı bile bulunmadığından baharlar onun sırlarına düşman kesilmiştir.

و انکه سر تا پا گل است و سوسن است ** پس بهار او را دو چشم روشن است‌‌

Fakat bahar, baştan ayağa kadar gül ve süsen olana iki aydın gözdür.

خار بی‌‌معنی خزان خواهد خزان ** تا زند پهلوی خود با گلستان‌‌

Mânadan mahrum olan diken, gül bahçesiyle bir arada bulunabilmek için güz mevsimini ister güz mevsimini!

تا بپوشد حسن آن و ننگ این ** تا نبینی رنگ آن و رنگ این‌‌

Çünkü güz, hem gülün öğünecek halini, hem dikenin ayıbını örter. Bu suretle sen de onun rengiyle bunun halini görmezsin.

پس خزان او را بهار است و حیات ** یک نماید سنگ و یاقوت زکات‌‌

Şu halde güz, dikenin hayatıdır, baharıdır. Çünkü güzün ikisi de bir görünür.

باغبان هم داند آن را در خزان ** لیک دید یک به از دید جهان‌‌ 2925

Ama bahçıvan, gülü güzün de görür. Bu bir kişinin görüşü yok mu? Yüzlerce cihanın görüşünden iyidir.

خود جهان آن یک کس است او ابله است ** هر ستاره بر فلک جزو مه است‌‌

Zaten Cihan o bir kişiden ibarettir. Geri kalanlar, hep onun tâbileridir, hep onun yüzünden geçinenlerdir.

پس همی‌‌گویند هر نقش و نگار ** مژده مژده نک همی‌‌آید بهار

Onun için bütün güzel çiçekler “ Müjde, müjde; işte bahar gelmekte “ deyip dururlar;