دل مگر مهر سلیمان یافته ست ** که مهار پنج حس بر تافته ست‌‌

دل مگر مهر سلیمان یافته ست ** که مهار پنج حس بر تافته ست‌‌ 3575

Gönül, acaba Süleyman Mührünü mü ele geçirdi ki bu beş duygunun yollarını istediği gibi işaret etmekte!

پنج حسی از برون میسور او ** پنج حسی از درون مأمور او

Beş zahirî duygu dışarıda kolayca onun mahkûmu olmuş, beş bâtınî duyguda içeride onun memuru...

ده حس است و هفت اندام و دگر ** آن چه اندر گفت ناید می‌‌شمر

On duygu bunlardan başka yedi endam... Daha da dille söylenmeyecek kadar çok kuvvetler... Gayri sen say.

چون سلیمانی دلا در مهتری ** بر پری و دیو زن انگشتری‌‌

Gönül mademki ululukta sen de bir Süleyman’sın... Parmağındaki saltanat yüzüğüyle perilere, şeytanlara hükmet!

گر در این ملکت بری باشی ز ریو ** خاتم از دست تو نستاند سه دیو

Bu saltanatta hileye sapmazsan o üç şeytan, senin parmağından yüzüğü alamaz.

بعد از آن عالم بگیرد اسم تو ** دو جهان محکوم تو چون جسم تو 3580

Gayri adın, sanın, bütün dünyayı tutar. Cismin gibi iki cihan senin hükmüne uyar.

ور ز دستت دیو خاتم را ببرد ** پادشاهی فوت شد بختت بمرد

Fakat şeytan elindeki yüzüğü alırsa padişahlık bitti, bahtın öldü demektir.

بعد از آن یا حسرتا شد یا عباد ** بر شما محتوم تا یوم التناد

Tanrı kulları, eğer iş böyle olursa bundan böyle kıyamete kadar ancak ve ancak “ Ah hasretlik!” der, durursunuz.

مکر خود را گر تو انکار آوری ** از ترازو و آینه کی جان بری‌‌

Hadi, tutalım, kendi hileni inkâr edersin; canını teraziyle aynadan nasıl kurtaracaksın?”

متهم کردن غلامان و خواجه‌‌تاشان مر لقمان را که آن میوه‌‌های ترونده که می‌‌آوردیم او خورده است‌‌

”Getirdiğimiz turfanda meyveleri o yedi” diye kölelerle kapı yoldaşlarının, suçlarını Lokman’ın üstüne atmaları

بود لقمان پیش خواجه‌‌ی خویشتن ** در میان بندگانش خوار تن‌‌

Lokman, efendisinin hizmetinde bulunan köleler arasında hor, hakîr görünmekteydi.