از کمال طالع و اقبال و بخت ** او ایازی بود و شه محمود وقت‏

Talihin yaverliği, bahtının müsait oluşu yüzünden yücelmiş, âdeta bir Eyaz olmuştu. Padişah da sanki zamanın Mahmut’uydu.

روح او با روح شه در اصل خویش ** پیش از این تن بوده هم پیوند و خویش‏ 1050

Ruhu padişahın ruhîyle birdi. Bu ten âleminden önce de o iki ruh, birbirine eş olmuş, birbirine aşina olmuştu.

کار آن دارد که پیش از تن بده ست ** بگذر از اینها که نو حادث شده ست‏

Zaten iş, tenden önce olan iştir. Sonradan meydana gelenlerden geç!

کار عارف راست کاو نه احول است ** چشم او بر کشتهای اول است‏

İş arifindir. Çünkü arif, şaşı değildir. Gözü, ilk ekilen şeyleri görür.

آن چه گندم کاشتندش و آن چه جو ** چشم او آن جاست روز و شب گرو

Buğday mı ekildi, arpa mı? Gece, gündüz gözü ondadır. Gece, neye gebeyse onu doğurur.

آنچ آبست است شب جز آن نزاد ** حیله‏ها و مکرها باد است باد

Bunu menetmek için yapılan hileler, başvurulan tedbirler havadan ibaret!

کی کند دل خوش به حیلتهای گش ** آن که بیند حیله‏ی حق بر سرش‏ 1055

Allah’ın takdirini, kendi tedbirinden üstün gören kişi, nasıl olur da kendi tedbirleriyle gönlünü avutabilir?

او درون دام دامی می‏نهد ** جان تو نه این جهد نه آن جهد

Aklına, tedbirine güvense tuzak içinde olduğu halde tuzak kurar, fakat canına andolsun, ne bu kurtulur, ne o!

گر بروید ور بریزد صد گیاه ** عاقبت بر روید آن کشته‏ی اله‏

Yüzlerce çayır, çimen bitse de, dökülse de sonun da yine Allah’ın ektiği çıkar!

کشت نو کارید بر کشت نخست ** این دوم فانی است و آن اول درست‏

Ekilmiş ekinin üstüne ekin ekerler ama bu ikincisi fânidir, ilki doğrudur, ilki yerindedir.